Sükunet içinde gelen yetenekler var, hiç çaktırmadan aramızda yaşayan ve bir gün bir kargo teslimi esnasında ortaya çıkıp bir anda tüm ülkeyi kasıp kavuran. Dünyaca ünlü piyanistimiz Gülsin Onay ile düet yapabilme şerefine nail olmayı sağlayıp yine dünyaca ünlü Türk girişimimiz Getir’in sahibi Nazım Salur ile tanışma fırsatını yakalatan.
Hani bizler hiçbir iş yapmayan insanlara “boş boş oturuyor” deriz ya, peki kendi yeteneğinden ve sahip olduğu bilgiden çok daha aşağı bir işte ülkesinin içinde bulunduğu şartlar yüzünden çalışmak zorunda olan insanlar da böyle mi görülmelidir? Kızını kuryeciye değil de bir mühendise vermek isteyen baba, kuryeci yavrumuzun bu yeteneği karşısında ne hissedecektir? Yoksa onun da ancak çok fazla parası olduğunda mı son derece orijinal biri olduğunu düşünebilecektir? Halbuki ülkemizde on binlerce örneği vardır ki “para” en bayağı ve en iğrenç insana bile yetenek verirmiş gibi yapabilir ve tam tersine “gifted (Allah vergisi)”diyebileceğimiz bir yeteneği yok saydırabilir.
Muharrem Can’ın olağanüstü piyano yeteneğini hepimiz gördük. Umuyorum ki altında sadece şov amacı yatmayan ve gerçekten kendisine destek olmak isteyen kişiler sanatını eğitimi ile birlikte icra etmesine destek olacaklardır ki böylelikle yeteneği kullanılmayınca paslanmasın ve kaliteli bir eğitimle “istediği, sevdiği bir alanda çalışarak” Einstein’ın dehasının aslında yüzde birinin kendi yeteneğinden ve yüzde 9’unun ise çalışmaktan geldiğini fark edebilir. Ancak çalışarak azmini gösterir ve hayatta ancak yılmadan azimle yürüyene nihayetinde herkes yol verir.
Tertemiz yüzlü, kibar, harika bir genç gördüm ve bir kez daha Gülsin hanımın ona verdiği destekle şunu gördüm ki yetenekli insanların arkasında her zaman başka yetenekli insanlar olmalıdır. Onlar daha tecrübeli olanlardan olmalıdır ki ileri yaşları sebebiyle sahip oldukları yeteneklerin sınırlarının nasıl ortaya çıktığını, nasıl genişlediğini onlara anlatabilsinler.
Çok uzun süre sonra, yaşadığımız toplumda sürekli “sözde yeteneklilerin” haksız yere mükafatlandırıldığını gördükçe umudumuzu bazen yitirmeye yaklaştığımız zamanlarda “asıl yetenekleri” de mükafatlandırdığımızı görmek çok iyi geldi.
Muharrem Can için şimdi sıra başarısının sahip olduğu bu yetenekle nerelere kadar çıkabildiğini ölçebilmesinde. Muharrem Can’ın yabancı dil edinerek dünyaya açılmasını, dünyanın da onu tanımasını, maliyeti ne olursa olsun kütüphanenin fiyatının cahil bir ulusa nazaran çok daha ucuz olduğu için ona el birliği ile harika bir kütüphane sağlamamızı ve kendisine verilecek eğitimle kova doldurmak değil ATEŞ yakmayı DİLİYORUM.