Şehir efsanelerini kapının dışında bırakıp anlatıyoruz: Piyango vuranlar dünyanın en şanslı insanları mı yoksa en şanssızları mı? 🤔
Şehir efsanelerini kapının dışında bırakıp anlatıyoruz: Piyango vuranlar dünyanın en şanslı insanları mı yoksa en şanssızları mı? 🤔
Herkesin kazanmak için az yahut çok çaba harcadığı şans oyunlarında büyük ikramiyeyi kazanan kişilerin kısa sürede bu kazançla başa çıkamayıp üstüne üstlük ellerindeki birikimi de yitirdiği söylentisi anlatılır durur. Kimi buna inanmaz, kimi de piyango ona vurmasın diye dua eder, yine de piyango bileti almaktan geri durmaz.
İlginç bir durumun içerisindeyiz ve hepimizin zihnini berraklaştıracak bilgiye ihtiyacımız var.
Tüm dünyada şans oyunlarının legal olması, açıktan oynatılan bir kumar olarak hayatlara dokunabilmesinin sebebi büyük bir vergi kalemi oluşturmalarıyla ilgili. Açıktan bir vergilendirmeden bahsetmiyoruz, örtük bir vergilendirme var, o da kazanan kişilerden elde ediliyor.
Maddi durumu ortalamanın altında olan ve şans oyunlarında hayatlarını düzene sokacak fırsatı bekleyenler için ihtimaller düşük, milyonlarca kişinin dahil olduğu bir piyangoda bir kişinin kazanma ihtimali sıfırın biraz üzerinde. Buna rağmen insanlar bu riski alıyor ve büyük riskin büyük getirisi için beklemeye başlıyor.
Özellikle paranın mutluluk getirip getirmediğine dair bir araştırma bu, yani gelen milyonlar sahip olunan birkaç bin liradan daha mı mutlu ediyor? Akış şöyle gerçekleşiyor: Piyango kazanıldıktan sonraki birkaç ay herkes olduğundan daha mutlu, hayata umutla bakıyor, istediği otomobili, evi satın alıyor fakat birkaç ay geçtikten sonra şartları her ne kadar iyileşmiş olsa da eski mutluluk seviyelerine dönüyorlar.
Bizi mutlu edeceğine inandığımız şeyler aslında tahmin ettiğimiz etkiyi yaratmıyor, tıpkı çabalayıp hep aynı yerde duran hamster gibi ilerlemeye çalışıyoruz fakat aynı yerdeyiz. Hedonik adaptasyon deniyor bu duruma.
13 yıl önce 30 milyon dolar değerindeki piyangoyu kazandıktan sonra her şey güllük gülistanlık gidiyordu onun için. Bir iş de kurmuştu fakat aradan birkaç yıl geçtikten sonra sahip olduğu para çevresindeki insanların ve özellikle ortağının ilgisini çekmeye başladı. İş ortağı onun canına kıymadan bir süre önce Shakespeare 'Keşke fakir kalmaya devam etseydim.' diye itiraf etmişti yaşadığı durumu.
Benzer onlarca örneğin birçoğunda kişiler piyango öncesindeki birikimlerini de yitirmiş, neredeyse sokakta yaşayacak duruma gelmişti. Yani piyangonun insanların hayatlarını yaktığı basit bir şehir efsanesi değil, en acı gerçeklerden biri.
Bunun yanında zenginlik yeni sorunları beraberinde getiriyor, para yönetimi, çevrenizdek insanların beklentileri, ailenizde yaşanan kopuşlar... Piyangonun faydası yok, daha zengin olmak için yapılan çabaların da.
Her nasılsanız en iyi haliniz o, Keanu Reeves'e bakın, o mutluluğu lüks otomobillerde değil, bizim gibi yaşamakta buluyor. Belki de ünlü olmadan önceki hallerini hatırlıyordur, kim bilir?
Çıktığını kimseye söyleme, al koy bankaya faizinden arada tırtıkla kendini şımart, normal hayatın ne ise onu yaşamaya devam et, o zaman mutsuzluk veriyor mu bak bakalım.
Ünlü bir yahudi atasözü der ki; “para mutluluk sağlamaz ancak spor arabanın içinde ağlamanın tadı farklıdır”
Piyangoların ortak özelliği ya ihtiyacı olmayan birine çıkar ya da bir aptala.