Be hey, Pazartesi Sendromu da neymiş diyen bünyelerin pek kaldıramadığı gündür Pazar günü. Herkese pek yansımaz ve ancak yaşayanlar bilir Pazar gününün o kötü havasını.
Güneşli bile olsa akşamına doğru gönlüne bir hüzün çökenler anlayacaktır durumu. Cumartesi gecesinin sonlarına doğru bastıran bu duygu gün boyu insanın peşini bırakmaz.
Pazar günlerinin belasıdır bu. Hele bir de öğleye doğru kalkıldıysa var o pazar gününü geçirenin haline. Göz açıp kapayana kadar güneşin kızılı görünür.
Ve bu ruh halinin yanında o uykudan mıdır bilinmez sürekli bir gerinme ve esneme ihtiyacı görülür.
Düşüncesizlik ile eşleştirilen bu misafirler Pazar gününü adama zehir ederler. Hatta ev sahibi sıkıldığını belli etse bile kalkıp gitmezler, lök gibi otururlar. Gidince de uyku kaçar.
Böyle de olmaz ki efendim.
Bizimkiler veya Şahane Pazar gibi programların olmasından ve sıcak su ile tasın kafaya inmesinden mütevellit pazar gününde bu eksiklik hissedilir.
Yıkanacağınızda bir kapak sirke dökün, bit atar.
Başlamasıyla bitmesi bir anda olacağından insan ne başlamaya heves eder ne de başka bir şeye. Zaten bununla harcadığı vakitle de yatma zamanı gelmiştir.
Cuma gün ''Ooo o ödev bir saatte biter yav!'' denilen ödevin, sınav çalışmasının, bütünlemeye kalanın korkulu rüyası pazar akşamları çöker hafiften hafiften.
Sesiz soluğun kesildiği, havanın da kapalı olduğu bir güne denk gelindiyse ağır ağır bastıran duygudur bu.
Her gün davar gibi yatılırken bu gün yatılmaması en acayip şeylerden biridir.
Başka bir başlıkla ifade edilemezdi herhalde. Bir bakarsın öğlen bir, vakit geçmez. Bir bakmışsın beş. Uçmuş gitmiş.
Sabahtan akşama kadar boş boş oturup sonra ''Nasıl bitti bu gün yea!'' demenin bir benzeridir.
Hafta içi tek tük hariç yayınlanmayan bir programın tam da herkesin tatil olduğu gün saçma bir şekilde yayınlanması harbiden sinir bozucu.
Pazar gününün habercisi, dağınık ev sendromunun da destekleyicisidir ayrıca.
Atların sesleri, silahların patırtısı eşliğinde bir de baba ile aynı odada olunduysa pazar sabahının işkence sabahı olduğunu belgeler niteliktedir.
Pazar kahvaltılarının belki de en kötü tarafı ekmek almaya gitmektir. İnsan evden çıkana kadar kendiyle meydan muharebesi yaşar. Çıktıktan sonra tamamdır.
Unutulmaz anların yaşandığı, gece sonuna doğru hüzün çökse de yine eğlenceli şarkıların dinlendiği muhabbetin gırla gittiği muhteşem bir geceden Pazar sabahına uyanmak iğrençtir.
O gülen eğlenen insan yamulur, eğilir ve kendinden geçer. Gözünü açtığında akşam olmuştur.