Yitirilen canlara hepimiz üzüldük, kahrolduk... Fakat bazılarının sadece lafın gelişi değil, gerçekten de 'canlarından can gitti'...
Yitirilen canlara hepimiz üzüldük, kahrolduk... Fakat bazılarının sadece lafın gelişi değil, gerçekten de 'canlarından can gitti'...
Patlama haberini aldıktan sonra sevdiklerini arayan herkes, kısa bir telefon görüşmesinden sonra sevdiklerinin güvende olduğuna emin olup telefon ya da bilgisayar başına dönemedi maalesef.
Sevdiklerinden iyi bir haber almayı değil, 'teslim almayı' beklediler.
Ne acı! Ne acı!
Kelimeler yetmiyor... Eşine sabır dilemekten başka söylenecek söz yok!
Geriye eşi ve babasını dünya gözüyle hatırlayamayacak, sadece fotoğraflardan görecek olan çocuğu kaldı.
Acılı aile haberi alır almaz Gaziantep'ten İstanbul'a geldiler.
Geriye annesinin acı dolu feryatları kaldı.
Şehidin fenalık geçiren annesi en azından gördüğü destek ve acıyı paylaşan halktan teselli bulabilmiştir diye umuyoruz...
Yazık oldu yarınlara. Ömrü, sevdası yarıda kaldı. Dünya üzerindeki hangi dava, aştan, sevgiden, hayattan daha değerli olabilir ki?
'19 Yaşında. Tıp Fakültesi 2. Sınıf öğrencisi. İstanbul'a Ankara'dan sınav sonrası sadece 2 günlüğüne geldi. Gezmek için geldiler. Tesadüfen taksiyle oradan geçiyorlar. Hepsi bu. Sadece bu. Bu kadar tesadüfi, bu kadar basit bu kadar ucuz. Bunun için şehit. Yok ben istemiyorum oğlum şehit olsun. Oğlum katledildi . Ben başka bir şey demiyorum. Mustafa Berkay Akbaş gelecek vadeden bir tıp öğrencisi. Başkent Üniversitesi'nde. Hayali doktor olmaktı. Böyle insanlara yardım etmekti. Ama ben onu cenaze arabasıyla geri götürüyorum şimdi. Twitter'da kayıp ilanı olan çocuk. Terörü sadece lanetlemeyle bitseydi. Yıllardır lanetliyoruz. Yarın çiçek bırakırlar. Başka bir şey yapmazlar. Ben istemiyorum oğlum şehit olsun. Oğlum katledildi.'
Bu cümleleri unutmayın.
27 yaşındaki polisin cenazesini teslim almaya ise babası ve kardeşleri gitti. Cenazesi bugün defnedilecek...
Geride kalan kuzucuklarını kim izah edebilir neden babalarının öldüğünü?
Tüm yakınları bu vahşete isyan etti.
Facebook hesabındaki son paylaşımı da buydu. Hayata değer veren, şiddet karşıtı bir insanımız daha, şiddetin ve terörün kurbanı oldu. Rahat uyu, güzel insan.
Gözü yaşlı arkadaşı Hacı Duman, dostu Velat'ın arkasından bunları söyledi. Cenaze Diyarbakır'a götürüldü.
İşletme bölümü son sınıf öğrencisiydi. Geride annesi tek başına kaldı.
İETT'de şoför olarak çalışan Dokuyucu'nun ölümü üzerine evinin önüne bayraklar asıldı. Fakat hiçbir bayrak, o geride kalan 4 çocuğun acısını teselli edemedi.
Şu ya da bu sebepten, siyasetçilerin saatlerce laf kalabalığı yaparak anlatabilecekleri durumlardan; insanlar babalarını, kardeşlerini, sevgililerini, dostlarını kaybettiler. Bunun izahı asla olmayacak.
hepsi gencecik, hangisinin altına baksan ayrı bir hikaye. öldürenin kimi öldürdüğünden haberi yok. öldürülen neden öldürüldüğünü bile bilmiyor. bizlerin tek derdi ideoloji yarıştırmak. bıktım artık...
insanın boğazına bişey düğümlenmemesi elde değil...yazık çok yazık
Hayat ne garip hergün birbirine söven insanlar, birbirini hain edenler bugün aynı evlat acısını yaşıyor. Artık hepimizin hedef olduğunu ne zaman anlayacaksınız. Hepimizin aynı gemide olduğunu, bu gemi batarsa hepimizin batacağını ne zaman anlayacaksınız. Halen yok izmirde neden bomba patlamıyor, yok kürtlerin hepsi teröristtir diyorsunuz. Düzeleceğimiz yok ama insan umut ediyor işte...