Padişah Annesi de Olsan Bir Kadının Yaşayacağı En Büyük Acı: Evlat Acısı

26.05.2016 - 18:31

Muhteşem Yüzyıl Kösem'in 28. bölümünde izleyenlerin ciğerlerini parçalayacak sahneler var. Bir anne ne kadar güçlü olursa olsun, evladının ölümüyle nasıl yüzleşir? Bir anne nasıl evladının ölümünü kabul edebilir ki? İşte izlerken o yolu adeta Kösem'le birlikte yürütüp acısını en derinlerinizde hissedeceğiniz o sahneler:

Güçlü bir kadındır. Dimdik yürür.

İçine ateş ufak ufak düşer. Korkusunu saklar. Yüzüne gölgesi düşer acının ufaktan.

O upuzun yol bitip de evladının ölüsüne vardığında, bütün dünya bir anda durur. Zaman durur.

Evladının küçük bir bebek olduğu zamanlardaki gibi yavaşça yaklaşır. Sanki uyuyor da, uyanmasın diye.

Yanaşır kabullenilmez ki bu acı, uyandırmak ister gibi seslenir. "Mehmet'im, Mehmet'im"

Kalbine gider eli, atıyor mu diye.

Elleri o hala gencecik olan tenin üstünde gezinir. Can arar, bulamaz.

Ateş o anda düşer. Evladı ölmüştür.

Uyansın diye bir şeyler söyler. Dayanmaz, gücü tükenir.

Artık ne fani dünya nimetleri, ne güç, ne de yaşanacak o ömür önemlidir. Ciğeri parçalanır.

Dünyanın en acı sesi, bir annenin evlat acısıyla çıkardığı sestir.

Sonra sesi bile biter o acının karşısında, tıkanır soluğu...

Evladının bedenine yorgan gibi çöküverir. Evlatla birlikte ölür adeta.

Artık kalan hayatı boyunca onu özleyecektir.

Yarım kalacaktır, eksik yaşayacaktır, her gün ona günah gelecektir..

Ta ki o da bir gün ölüp evladına kavuşana kadar.

YORUMLAR

Ezgi

27.05.2016

yok dizi de şöyle böyle bizim tarihimiz böylemiymiş falan.. ya bıraksanıza bu dizi çekilmeseydi kaçınız merak edipte tarihi araştıracaktınız. kaçınız tarihinizi biliyordu. süleyman mustafayı boğdurana kadar kaç kişi mezarını biliyordu. adamlar yapmışlar iyi ki de yapmışlar bilgi sahibi olduk araştırıp da.. ben izliyorum seviyorum da.. ALLAH KİMSEYE EVLAT ACISI YAŞATMASIN

Pasif Kullanıcı

26.05.2016

Kim olursa olsun, yeryüzünde kibirle yürümenin, suçsuz bi insanı öldürmenin, analara evlat acısı yaşatmanın, kardeşinin, evladının, babanın, kendi kanının canına kıymanın bedeli mutlaka ödenir. Ödendi de.

Strahd Shonya