Fıkıh kelimesi, Kuran-ı Kerim'de kullanılan Arapça kökenli bir sözcüktür. Bu kelimenin anlamı bir şeyin özünü bulmak ve tüm inceliklerini anlamaktır. Kuran-ı Kerim’de kullanılan bu kelime idrak düzeyi yüksek olan kişi anlamında kullanılmaktadır. Kısaca fakih kelimesi konuyu iyi bilen kimse anlamına gelmektedir.
Hicri takvimin ilk zamanlarında kişinin gayesiyle öğrendiği dini bilgilere fıkıh denmektedir. Bu terim zamanla din ve dünya kanunlarında kullanılmış, böylece hukuki bir terim haline gelmiştir.
TDK'ye göre fıkıh kelimesi bir konu tam olarak bilmek demektir. Bir şeyi gerektirdiği şekilde anlamak ve bilmek anlamına gelen bu kelimenin diğer anlamıysa İslam hukukundaki din ve toplum kurallarının tümü anlamına gelmektedir.
Fıkıh kelimesi İslami yasaların teorik ve uygulamalarına verilen isimdir. Fıkıh çalışması yapan kimselere fakih denmektedir. Fıkıh fetva ile ilgilidir.
Kişilerin ne yapıp, ne yapmaması gerektiğini dile getiren fıkıh Hadis-i Şerif’te geçmektedir. Hadis-i Şerif’te ibadetler arasında en önemlisinin fıkıh öğrenmek ve öğretmek olduğunu insanlara bildirmektedir.