Oyuncular olarak oynadığımız onlarca oyunun çoğunda karşımıza çıkan, sinir bozucu unsurlara rastlamışızdır. Bazen bir mekanik, bazen de mantıksız durumlar olarak karşımıza çıkan bu problemler sadece bir oyunda değil, birden fazla oyunda deneyimimizi etkilemiştir. Bu yazımızda oyuncuların görmekten bıktığı, sinir bozucu durumlardan bahsettik.
Dikkatle bakmasak zor görebileceğimiz bir çakıl taşına, çalılığa takılıp yürüyememek birçok oyunda rastladığımız, oldukça sinir bozucu bir durum. Neyse ki bu problem yavaş yavaş çözülüyor artık.
Size kendi hikayenizi yazdırdığını iddia eden oyunların birçoğunda maalesef bütün yollar aynı yere çıkıyor. Telltale eserlerinde sıklıkla rastladığımız bu durum, neyse ki Quantic Dream'in oyunlarında tam tersi. Bakalım gelecekteki seçim bazlı oyunlar bunu nasıl değiştirecek?
Özellikle tekrar tekrar oynamak zorunda kaldığımız bir boss savaşından önceki sahneyi izlemek zorunda olmak bir süre sonra doğal olarak sinirimizi bozuyor. 500 kez izlediğim şeyi neden tekrar izliyorum kardeşim?
Araba çarpmasına ve silah mermilerine dayanmayı bırak, bakılınca tek yumruğa paramparça olabilecek ağaçlar veya çalılar, oyunlarda taş kesiliyor. 250'yle giderken bir çalıya takılmak kadar saçma bir şey olabilir mi?
Yürüme gidersek hızına yetişemediğimiz, koşarsak da kendilerinden çok daha hızlı gittiğimiz NPC'leri takip etmek birçok oyunda başımıza dert olmuştur.
Bazı oyunların zorluğu rakipleri yapay zeka veya beceri açısından daha güçlü kılarken bazıları ise sadece rakibin gücünü arttırırken sizinkini düşürüyor. Bu durum, oyunun zevkini yerle bir etmekle birlikte sizi sadece daha fazla zaman harcamak zorunda bırakıyor. Civilization serisinin oyuncuları, bu problemden çok şikâyetçi.
Bir boss ile dakikalarca savaşıyoruz, çeşitli ataklardan kaçınıp mükemmel zamanlamalarla karşı saldırılar yapıyoruz, ve onca emeğin ardından gururla zaferimizi bekliyoruz. O da ne? Hikâyenin ilerlemesi için savaşı kaybetmek zorundaymışız. Darma duman ettiğimiz boss'a 'kaybettiğimizi' ara sahnede öğreniyoruz.
Birilerini korumak, eşlik etmek istediğimiz görevlerde yapabileceklerimizin sınırı bir yere kadar. Nedendir bilinmez, korumamız gereken kişi sürekli intihara meyilli biri oluyor. Keşke biraz da işimizi kolaylaştırmak isteselerdi de düşmanların arasına dalmasalardı.
Makineli tüfekle taradığımız, sayamadığımız kadar mermiyi isabet ettirdiğimiz düşmanların hâlâ turp gibi bize karşı savaşması bu kadar kolay olmamalı.
Tomb Raider, Horizon Zero Dawn gibi oyunlarda sadece belli yerlerde çalışan mekanikler bulunuyor. Sinir bozucu, oyunun gerçeklik algısını bozan şey ise bu mekaniklerin çalıştığı yerlerin tamamen aynı tasarlanması. Neden sadece kırmızı parlak çiçeklere saklanabiliyoruz ki?
RPG oyunlardaki envanter sınırı, oyuncuların sinirini bozan problemlere yol açabiliyor. Ya karakterimizin gerçekten taşıyabileceği kadar küçük bir sınır koyun ve gerçekçi seçimler yapalım, ya da envanter sınırı diye bir problem yaratmayın bize. Öyle değil mi?
Oyunlarda bir enerji istatistiğinin olması esasında mantıklı ve gerçekçi bir şey. Fakat bu mekanik sadece açık dünyada ne kadar koşabileceğimize bir sınır getirince gerçekçiden çok sinir bozucu oluyor. Enerji istatistiğinin oyun tasarımına düzgün entegre edilmemesi bu sebeple birçok oyuncu için bunaltıcı bir durum.
Güzel tasarlanmış bir eğitim bölümü bir oyun için çok önemli, evet. Ama hâlihazırda bildiğimiz şeyleri tekrar tekrar öğrenerek zaman kaybetmek istemiyoruz.
O değil de No Man's Sky harika oyundu kıymeti bilinmedi
Çoğu nfs oyununda kendi arabamız kağıt gibi savruluyor rakipler, npc trafiği, tank gibi yerinden oynamıyor. Ne kadar hızlı aracın olursa olsun karşındaki kaplumbağa olsa senle kafa kafaya yarışabiliyor.
En sinir bozucu şey bence bitmek bilmeyen videolar. Bazı oyunlarda geç diyebilirsin ama geç diyemedigimiz oyunlarda video izlemek sinir bozucu