21. yüzyılın kentte büyüyen çocuklarının birçoğu köy kelimesini artık sadece televizyonlarda duyuyor. Kentte yaşamak her haliyle yüceltilirken köyde yetişmiş olmak ya da köylü olmak küçümsenen bir olgu haline geldi. Hatta insanlar birbirlerinin kusurlarını 'Köylü müsün sen?' diye yüzlerine vuruyorlar. Yani çocuklar köyü kötü bir şey olarak öğrenebiliyorlar. Oysaki büyüğü için de çocuğu için de güzellik ve zorluklarıyla bambaşka bir dünya. Trafiğin sesinden ve yüksek binaların gölgesinden uzakta bir hayat var; çocuklar daha özgür ve mutlu.
Küçükken köye gitmek için can atardım. Dalından kiraz toplardık. fırından çıkan sıcak sıcak pide ve ayranla piknik yapardık. İstediğimiz gibi oynar kimseden bi zarar görmezdik. Ne güzel günlerdi şimdi gitmek işimize bile gelmiyor.