Geçtiğimiz günlerde emekli maaşları kiraya yetmediği için Ankara’da ucuz otellerde konaklayan emeklilerin yaşam mücadelesi Türkiye’nin gündemine gelmişti. Geçim sıkıntısı çeken bazı vatandaşların Ankara Şehirlerarası Otobüs Terminali’nde (AŞTİ) konakladığı ortaya çıktı. Otogarın üst katında yaşam mücadelesi verenler arasında emekliler, eşinden gördüğü şiddetten kaçanlar ve iş bulma umuduyla başkent Ankara’ya gelenler bulunuyor.
Kaynak: İlke Çıtır / Nefes Gazetesi
Nefes Gazetesi’nden İlke Çıtır’ın haberine göre Ankara’da en düşük kiralık evlerin ortalaması 15 bin lirayı bulurken, ev kiralama hatta pansiyonda kalma imkânı olmayan vatandaşlar çareyi otogarda arıyor.
Ankara Şehirlerarası Otobüs Terminali’nde (AŞTİ) yaklaşık 70 kişi mecburen konaklıyor. Otogarda yaşam mücadelesi verenler arasında emekliler, icralık olduğu için evini kaybedenler, eşinden gördüğü şiddetten kaçan kadınlar ve iş bulma umuduyla Ankara’ya gelenler yer alıyor.
Eşinden gördüğü şiddet nedeniyle boşanan 37 yaşındaki Nazlı Yaylagül yaşadıklarını şöyle anlattı:
“Kadın sığınma evinde 6 ay kaldım. Sonra hayata yeniden başlamayı, iş bulmayı denedim ama olmadı. 14 yaşındaki çocuğuma bakamadığım için sevgi evinde. Yanına gitmeye yol param yok. Sosyal yardım diye 1000 lira verdiler. Devleti göremiyorum.”
Oğlu ile birlikte otogarda kalan 55 yaşındaki Serpil Güngör ise şunları söyledi:
“Aşçıyım. Yıllardır sigortasız işlerde çalıştırıldık, emekli olamadık. Üstümüz başımız kir pas içinde. Banyo 350 lira, yapamıyoruz. Bu soğukta oğlumla birlikte terminalde kalıyoruz. Soğuklar geldi, cansız bedenlerimizi terminalden kaldıracaklar.”
66 yaşındaki işçi emeklisi M.Ç. yaşadıklarını şöyle ifade etti;
“14 gün boyunca günlüğü 600 lira olan pansiyonda kaldım, 8 bin 400 lira ödedim. Maaşımı almama iki haftadan fazla vardı, mecburen pansiyondan ayrıldım. Şimdi terminalde konaklayarak ay sonunu getirmeye çalışıyorum ama para yine uçup gitti. Burada bir bardak çay 40 lira, alamıyoruz. Hayırsever bir çay ocağı sahibi var, evsizlere 10 liradan çay veriyor. Barınma evine başvurmuştum ama emekli maaşım olduğu öğrenilince kabul etmediler.”
Bolu’dan iş bulma umuduyla Ankara’ya gelen D.K.A. ve eşi Y.Ö., altı aydır terminalde konaklıyor.
D.K.A. yaşadıklarını şu sözlerle anlattı:
“Bütün yetkili kurumlara gidip başımızı sokacak ev ve iş istedik. Elimizden tutan olmadı, 1000 lira yardım verip gönderdiler. Bana ‘kalacak yerin yoksa kadın sığınma evine git’ dediler. Eşim ne olacak? Biz 80 kilo olan insanlardık, sokakta kaldıktan sonra 60 kilolara düştük. Bir hafta yemek yemediğimiz zaman oldu. Çöpten ekmek yedik ama yine de dilenmedik. Çamaşırlarımızı terminaldeki tuvalette yıkayıp bankların üstünde kurutuyoruz.”
Evsiz haberi yaparken "evsiz" kelimesini kullanmamak da ilginç. Ayrıca çok ciddi bir kriz olmasına rağmen istatistiği tutulmuyor. Krizleri görmezden gelmenin ve balon projelerle saptırmaya çalışmanın sonuçları ortadayken hâlâ aynı tavrı takınmak boşvermişliğin başka bir yansıması.
edilecek küfüre kelimeler yetmez