Bildiğiniz gibi padişahlar, devletin gücünü ve ciddiyetini yansıtmak zorundaydı.
Bu nedenle, halk, elçiler ve saray mensupları önünde her zaman ciddi ve gösterişli görünmeleri gerekiyordu.
Özellikle yabancı elçilerle görüşecekleri zaman padişahların yüzleri boyanırdı. Amaç, karşı tarafta etkileyici bir görüntü bırakmaktı.
Mesela bir Venedik elçisi, görüşmelerden önce Kanuni Sultan Süleyman’ın yüzüne renkler sürüldüğünü ifade etmişti. Bunun sebebi Sultan Süleyman’ın ten renginin çok beyaz olduğu için hasta gibi görünmesini engellemekti.
Aynı zamanda padişahların portreleri çizilecekse de öncesinde makyaj yapılırdı. Buradaki amaç da yüz hatlarının belirgin ve kusursuz görünmesiydi.
Tarihçi Murat Bardakçı da, konu hakkında şunları söylüyor:
''Padişahlar boyanır ama boyanma sebebi moda falan değil...''
''Amaç padişahları azametli, güçlü göstermek. Böyle bir ‘tunç’ ifadesi vermek için boyandıklarını ben birkaç yerde okumuştum.''
Özetle, Osmanlı döneminde, bizim dönemimizdeki güzellik algısından ziyade; padişahların güçlü ve ciddi görünmesi adına makyaj tekniği uygulanmış ve bu bir strateji olarak kullanılmıştı.
Denekki tip önemliydi tipsizlik zor zanaat