Tabii şu an bizim sahip olduğumuz gibi fondöten, far, maskara, kaş sabitleyici gibi bir dolu makyaj ürünleri yoktu ama onlarda kendini daha da güzelleştirmek için doğal yöntemlerden faydalanıyordu.
Bir nevi bizdeki göz kalemi veya eyelinerın eski zamanlardaki hali.
Kadınlar gözlerini olduğundan daha büyük göstermek, gözlerini ortaya çıkartmak ve daha çekici bakışlara sahip olmak için sürme sürermiş.
Saç ve kaş için kullanılan rastık bir nevi kaş kalemi ve saç boyasıydı.
Mezopotamya uygarlıklarından beri bilinen rastık, kadınların kaşlarını olduğundan daha siyah ve dolgun göstermek için kullandıkları bir malzemeydi.
Kınayı hala günümüzde kullanan pek çok kişi var zaten ama o zamanlarda kadınlar hem saçlarına hem de başka malzemelerle karışım yaparak yüzlerine allık gibi sürerlermiş.
Bizdeki far onlarda çivit otuydu anlayacağınız.
Çivit otunun güzel ve hoş bir kokusu olması nedeniyle göz kapakları haricinde vücutlarına da sürdükleri bilinmekte. Haremde çivit otu, saç bakımı yapması ve saç dökülmesini engellemesinden dolayı kadınların vazgeçilmezlerindendi.
Günümüzde de sürekli popüler olan bembeyaz ten sevgisi onlarda da vardı.
Sefidâb tebeşire benzer yapıda olan yumuşak kildir. Kadınlar bu kili sirke gibi katkılarla seyreltip ciltlerine kullanırlardı. Ancak nasıl yapıldığı bilinmediği takdirde bembeyaz olma ayağına zehirlenme ihtimalleri de vardı.
Gül goncası hem hoş kokuya hem de kırmızımsı, pembemsi bir renge sahip bir çiçektir.
Kadınlar gül goncasıyla hibuscusu havanda dövüp yanaklarına sürerlerdi. Bu karışımı bir de ruj yapmak için az bir sıcak suyla sulandırıp, dudakları için kullanırlardı.
"Ama unutmamamız gereken bir şey var; Biz hangi dönemde olduysak olalım her halimizle güzeliz!" kadınların bu ifadesini de her okuduğumda da gülesim geliyor :D