Hiçbir şey için geç olmasa da keşke daha önceden aklım başıma gelseydi dediğimiz anlar olmuştur. Reddit'te de 30 ve üzeri yaşlarda olan kadınlara en büyük pişmanlıkları soruluyor. Kadınlar aynı hatayı yapmamaları için başkalarına yardım amaçlı içlerindeki en derin pişmanlıkları paylaşıyor. Gelin bu pişmanlıkların neler olduğuna Dailymail kaynaklı içeriğimizde hep birlikte bakalım!
'İnsanlar değişir ve bazen iyi yönde olmaz bu değişim. Kabullenip yolumuza devam etmeliyiz.'
'Oldukça eski moda geleneklerle büyüdüm ve tek başıma hiçbir şey yapamıyordum. Bugünse istediğim yere gidip istediğim şeyi yapıyorum ve insanların ne düşündüğü artık umrumda bile değil.'
'20'li, 30'lu, 40'lı yaşlarımı son derece kendini beğenmiş kötü bir adama harcadım. Tek iyi yanı ise 2 tane mükemmel çocuğa sahip olmam. Keşke zamanında içimdeki ses 'GİT GİT GİT' dediğinde onu dinleseymişim.'
'Ayrılmamıştım çünkü beni o olmadan kariyerimde bir hiç olduğuma ikna etmişti (kendisi yarı başarılı bir yönetmendi).'
'Ya da yeterince zayıf olmamam. Yeterince tatlı ya da zeki olmamam. Sonunda bütün bunlara bir dur dedim. Şimdilerde bu tarz konuşmaları direkt durdurabiliyorum.'
'Değerli olduğunu bilmeli ve ne hak ettiğini bilip onu istemelisin... 20'li yaşlarımın çoğunu saygı görmediğim ilişkilerle ve arkadaşlıklarla, iş yerinde de sürekli kullanılarak harcadım. Bütün bunları her zaman kontrol edemeyebilirsiniz ama zamanında sesimi çıkarsaydım şu an her şey çok farklı olabilirdi. '
'Gençtim, umursamaz ve sorumsuzdum. Baskıcı bir evde büyüdüm ve hala bunu sindirmeye çalışıyorum. Daha başarılı ve olgun olamadığım için sürekli kendimi suçladım. Hatalar ve yanlış seçimler yapmam çok normaldi. Okulu bırakmam, işimden ayrılmam, parasız kalmam, aylak aylak gezmem kötü alışkanlıklar kazanmamda bir problem yoktu çünkü bunları yaşayarak deneyim kazandım. Bir kariyerim olmamasının, evimin olmamasının ya da şu an ne yaptığımı bilmememin bir önemi yok. Sadece yaşayabiliyor olmam bile yeterli.'
'Herkes 18 yaşında okula gitmem, 25 yaşında evlenmem, 30 yaşında ev ve çocuk sahibi olmam gerektiğini söylüyordu. Her hayat bütün bunlara uyum sağlayamıyor.'
'Bir şeylere hayır dediğim için kötü hissetmeyi 30'lu yaşlarımda bıraktım, keşke daha önceden başlasaydım.'
'Birkaç sene önce bıraktım ama sigaraya başlamak aldığım en kötü karardı, keşke geriye dönüp hatamı geri alabilsem.'
'Şu an 31 yaşımdayım ve hastalıklarım için düzgün bir tedaviye yeni başladım ki hayatımı cehenneme çeviren hastalıklarla mücadeleye yüzyıllar önce başlamalıydım.'
'Hayatıma şöyle bir bakıyorum ve merakla soruyorum: Ben buraya nasıl geldim?'
Lisede çok sessiz, çekingen bir öğrenciydim. Özellikle sınıfın erkekleri tarafından bu alay konusu yapılırdı. Yürüyen cenaze, mumya vb. kırıcı ithamlar. Kimsenin etlisine, sütlüsüne zerre karışmazdım halbuki. Bu alaylar yüzünden okula gitmek istemiyordum üstelik başarılı bir öğrenciydim. Ama ne yazık ki sınıfta en fazla devamsızlık yapan öğrenci de bendim sanırım :) Her pazar gecesi acaba yarın neye alay konusu edecekler diye çarpıntı ve üzüntüden uyuyamazdım. Şimdi 27 yaşında OKB ve anksiyete bozukluğu ile mücadele ediyorum. O zamanlar bu yapılanlara sessiz kalmam en büyük pişmanlığım oldu. Hayatımın en güzel anları hatırlamak istemediğim bir hikaye oldu.
Hayatimdaki en büyük pişmanlığımın ilki, zamanında duygusal davranmam. İkincisi, başlamadan önce 'ben sivri köşeleri olan bir adamım, depresif bir insanım' diye beni uyarmasına rağmen o kişiyle ilişkiye baslamam. Sonuç: Geç kalınmış bir hayat ve 1.5 yıllık ultra, mega toksik ilişkinin ardından bozulmus bir psikoloji.
#10 20 li yaşlardaki beni anlatmış sadece kötü alışkanlık kazanmadım. 30 lu yaşlarımda geldiğim nokta gayet iyi duruyor :)