Orta Çağ’da küçük ya da büyük çaplı savaşlar, günlük, sıradan olaylar kadar olağan bir şeydi. Herkesin kendini korumak için yıkıcı etkiler bırakacak silahlara ihtiyacı vardı. Teknolojiden eser olmayan bir dönemde tasarlanmış, tüm asker ve şövalyelerin korkulu rüyası, en ölümcül 10 silahın hangileri olduğunu sizin için ChatGPT’ye sorduk ve araştırdık!
Şimdilerde Orta Çağ’ın makineli tüfeği olarak adlandırılan uzun yay, İngiliz okçuları tarafından sıklıkla kullanılan güçlü bir silahtı. Yaklaşık 18 metre menzilli bu silah, zırhları delip geçtiği için şövalyelere karşı büyük tehdit oluşturuyordu. Üçüncü Edward zamanında, profesyonel bir okçunun uzun yayı 370 metreye kadar fırlatabileceğine inanılıyordu.
Trebüşe, milattan sonra 1400 civarında, Taccola olarak tanınan İtalyan bilge ve mühendis Mariano di Jacopo tarafından icat edildi. Bir tür kuşatma makinesi olan trebüşe, kale duvarları üzerine büyük kayalar atmak için tasarlanmıştı. Büyük kayaları kale duvarlarına fırlatan ve anında yıkan trebüşenin insanlar üzerinde bıraktığı hasarı tarif etmeye gerek yok…
Uzun saplı savaş çekici, şövalyelerin zırhlarını delmek için tasarlanmış metal başlı, oldukça ağır bir silahtı. Özellikle 15. Ve 16. yüzyıllarda, şövalyelerin yardımcı silahıydı. Çekicin ucundaki ağır ve büyük metal, düşmanın çelikten yapılmış miğferine onu etkisiz bırakacak kadar kuvvetli bir darbe indirmek amacıyla kullanılıyordu. Fotoğraftan da anlayabileceğiniz gibi ister ayakta ister atın üstünde, hareket halinde olsun, savaş çekicine sahip bir şövalyenin düşmanı alt etme olasılığı her zaman daha yüksek oluyordu.
Uzun yaya kıyasla kullanımı daha kolay olan Tatar yayı, uzun yayla aşağı yukarı aynı mekanizmaya sahipti. Hem piyade hem de süvari birimleri arasında popülerdi ve Orta Çağ Avrupa ordularında, İngilizler hariç, yüksek statüde bir konuma sahipti. İngilizler, uzun yay kullanmaya devam ettiler. Tatar yayının o dönemlerde daha çok tercih edilmesinin sebebi, cıvata adı verilen füzesinin yakın mesafeden zırhları, direkt olarak delip geçebilmesiydi.
Sırıklı silah, ucunda keskin bir bıçak veya mızrak ucu olan uzun ve ağır bir silahtı. Piyade askerleri tarafından düşmanı uzaklaştırmak amacıyla kullanılan bu silahlar, kılıçlarla karşılaştırıldığında hem daha ağır hem de daha uzun olduğu için at sırtındaki zırhlı savaşçıları bile rahatlıkla etkisiz hale getirebilecek güçteydi.
Mancınık, aynı trebüşe gibi doğrudan kale duvarlarına mermi ve kayalar fırlatmak için kullanılan bir tür kuşatma makinesiydi. Ateş menzilleri kıyaslandığında mancınık, trebüşeden çok daha zayıf bir kuşatma makinesiydi. Ama boyutu daha ufak, taşınması ve kurulması nispeten daha kolay olduğu için Orta Çağ döneminde sık kullanılan efektif bir silahtı.
Orta Çağ döneminde özellikle yakın dövüş için tasarlanmış olan topuz, zırhları ezmeye ve düşmanın kemiklerini kırmaya yarayan bir silahtı. Neredeyse tüm şövalyeler ve diğer zırhlı askerler tarafından kullanılıyordu. Ahşap veya metal bir sopanın ucunda bulunan taş, bakır, bronz, demir veya çelikten yapılmış baş kısmına sahip topuz, yüzyıllar boyunca aynı zamanda otorite sembolü olarak yorumlandı.
Savaş baltası hem şövalyeler hem de piyade askerleri tarafından kullanılan çok yönlü bir silahtı. Oldukça acımasız bir ölüm yaşatan savaş baltasının Orta Çağ döneminde kılıçlardan daha etkili olduğu düşünülüyordu. Kılıç kullanımına kıyasla çok daha kolay kullanıma sahip savaş baltalarını kullanmak için bir eğitim almaya gerek yoktu çünkü genelde düşmanı yere devirmek için bir iki güçlü darbe yeterli oluyordu.
Gürz, bir sopaya zincirle bağlanmış çivili metal bir toptan oluşuyordu. Rakiplere farklı açılardan saldırmak ve şaşırtıcı hamlelerle dikkatlerini dağıtmak için kullanılıyordu ama ustalaşması zor bir silahtı. Yine de doğru savuşturma taktiklerini öğrenmiş bir asker veya şövalye, çivili metal topu düşmanın kalkanının veya zırhının etrafına dolayarak etkisiz bırakabiliyordu.
Uzun bir sopanın üstünde bir balta ağzı ve ucunda da sivri uçlu bir demir veya kanca olacak şekilde tasarlanmış baltalı kargı, iki elle tutulan gönderli bir silahtı. Hem yakın hem de uzak dövüşte kullanılan silah, şövalyelerin düşmanlarını kancalayıp atlarının üstünden düşürmelerine yardımcı oluyordu.