En zor anlarında ne mi yapmalısın?
En bunaldığın,
Kendini güçsüz, aciz, çaresiz, pili bitmiş hissettiğin zamanlar,
Gözlerini bir an için kapa ve düşün:
Tüm sorunlarına rağmen, “ben” diyebildiğine, düşünebildiğine göre,
Sen “yok” değilsin, varoluşta varsın.
O halde bir hiç olmamanı, varoluşta “var” olmanı sağlayan,
Mevcudiyetini borçlu olduğun Var Eden’i,
Sana sonsuz kainatlarda tekamül imkanını bahşeden O’nu,
O Tek Olan’ın mevcudiyetini hatırla!
Sana ölümsüzlük bahşedilmiş olduğunu, ebediyen var olacağını hatırla!
Kainattaki nizamı ve kainatın mükemmel ahengini hatırla!
Sonsuz gibi görünen gökyüzündeki yıldızların ve kainatın
Meydana getiriliş gayesini hatırla!
Yani tekamül etmen için meydana getirildiğini hatırla!
Yüce hedefini, kainata ve dünyaya geliş gayeni hatırla!
Dünyasal ömrünün ebediyen sürecek sonsuz hayatına kıyasla
Küçücük bir andan ibaret olduğunu hatırla!
Şimdiye dek asla yalnız olmadığını ve zaten olamayacağını hatırla!
Sana şimdiye kadarki sayısız hayatında kucak açmış olanları hatırla!
En zor anlarında sana yapılan yardımları hatırla!
Görünen ve görünmeyen ellerce sana verilen emekleri,
Yani şimdiye dek seni yetiştiren bedenli, bedensiz sayısız varlığın,
Senin için verdiği emekleri
Ve senden bir şeyler beklediklerini hatırla!
Senden ümitle yardım bekleyenleri hatırla!
Vazifelerini hatırla!
Doğmadan önce birilerine verdiğin sözleri hatırla!
Karanlıkların ancak ışık için var olduğunu hatırla!
Dünya-üstü aleme geçtiğinde,
Acı, sıkıntı, üzüntü, keder gibi şeylerin kalmayacağını hatırla!
Ve nihayet dua et!...
Tüm bunları hatırlayabilirsen eğer,
Başka hiçbir tavsiyeye gerek kalmaz!