Baykuşlar gerçekten hayret edilesi canlılar... Vahşi yaşamdaki yerleri, sevimli görüntüleri, ilginç fiziksel özellikleri ile gizem konusu olan baykuşlarla ilgili şaşıracağınız bilgileri içeriğimizde anlattık. Baykuşlarla ilgili tüm bilgileri öğrenmek isteyenleri içeriğe alalım 👇
Baykuşların kafalarını 360 derece çevirebildiği söylentisini duymayan yoktur. Aslında baykuşlar, boyunlarını her türlü yöne 135 derece çevirebiliyor, toplamda 270 derece hareket kabiliyeti oluyor. Bilim insanları, baykuşların kemik yapıları ve kan damarlarının kafalarını çevirdiğinde beyne kan gitmesini engellemeyecek şekilde olduğunu açıkladı.
Göz yuvarlakları yerine tüp şeklinde gözleri olan baykuşlar, gözlerinin tüp yapısı sayesinde karanlıkta bile uzakları oldukça net şekilde görebilir. Yakını pek de iyi göremeyen baykuşlar, yemeklerini gagalarının etrafındaki tüylerle ve ayaklarıyla hissederek seçip yiyor.
Baykuşlar, avlarını yaprakların, toprağın ve karın altından duyabilecek kadar keskin kulaklıdır. Bazı baykuşlar, kafasında farklı yüksekliklerde birde fazla kulağa sahiptir, bu sayede ses dalgalarındaki küçük farklılıkları ayırt ederek avlarını bulabilirler. Diğer baykuşlar, düz yüzündeki özel tüyler sayesinde suratlarını kocaman bir kulak gibi kullanarak avlarını duyar.
Diğer kuşların aksine, baykuşlar uçarken hiç ses yapmazlar. Türbülansı küçük parçalara bölen özel tüyleri sayesinde hiç ses çıkartmadan uçabilirler.
Baykuşa yem olmak sandığınızdan daha korkunç olabilir. Baykuş, önce avını yakalayıp öldürür, sonra da boyutuna bağlı olarak avını ya tek lokmada yutar ya da parçalar. Baykuşun sindirim sistemi tek lokma halinde yuttuğu avını sindirmeye başlar, kemik ve kürk gibi sindirilmeyen kısımları daha sonrasında baykuş çıkarır.
Sadece kartal baykuş gibi büyük türler değil, diğer birçok tür de kendi türlerinden avlanabilir. Mesela Amerikan puhusu, çizgili baykuş türünden, çizgili baykuş, batı çığlık baykuşu türünden avlanabilir..
Kulağa çok acımasız gibi gelse de, baykuşlar en büyük ve en güçlü baykuşları beslemeye öncelik verir. Eğer yiyecek sınırlıysa, daha küçük baykuşlar daha kolay hayatta kalacağı için, anne baykuş ilk önce yavruları içindeki en büyük baykuşa yemek verir. Yavru baykuşlar yuvadan uçabilecek hale gelse bile, doğduğu ağaçtan çok uzaklaşmaz ve ailesi ona yemek getirmeye devam eder. Eğer yavru baykuş ilk kışı geçirirse, hayatta kalma ihtimali yüksek olarak değerlendirilir.
Birçok baykuş gündüzleri uyur, ama tüylerindeki renk ve işaretler sayesinde çok iyi kamufle olur.
Islıktan çığlığa, tıslamadan ötmeye birçok sesi çıkarabilen baykuşlar, tehlikede ve tehdit altında hissettiğinde tıslamaya benzer bir ses çıkarır.
Dünyanın en küçük baykuş türü olan cin baykuşları, genellikle Amerika'nın güneybatı kesimlerinde ve kuzey Meksika'da görülür. Saguaro kaktüslerinin üzerinde, diğer hayvanların oluşturduğu delikleri yuva olarak kullanan cin baykuşları, çok da seçici değiller. Telefon boşlukları ve ağaçlarda da yaşayabiliyorlar.
Genellikle Güney ve Kuzey Amerika'da yaşayan Brezilya baykuşlarının, çok az bir kısmı gündüzleri aktiftir. Kırsalda yaşayan köpeklerin ve bu cins çayır hayvanlarının kazdıkları tünelleri yuvaya dönüştürürler. Eğer ihtiyaç hissederlerse, kendi yuvalarını kendileri de kazabilirler. Yuvanın girişini dışkıyla kapatıp tüm gün burada otururlar. Dışkı, böcekleri çekeceği için, bu şekilde avlanmış da oluyorlar.
Baykuşlar, çok fazla kemirgenle beslenir. Bir peçeli baykuş ailesi, dört aylık bir üreme döneminde 3000 kadar kemirgen yer. Sadece bir baykuş, yılda 22 kilo gopher isimli kemirgenden yer. Birçok çiftçi, tarlasına baykuş yuvası asarak, kemirgenlerin avlanmasını ve tarlasını korumayı amaçlar. Bu doğal haşere karşıtı yöntemi, zehir kullanmaktan hem daha güvenli, hem de daha ucuzdur.
Antik zamanlardan beri, baykuşlar ölümle, kötülükle, hurafelerle ilişkilendirilir. Birçok kültür baykuşu, ölümün işareti olarak bilir. Örnek olarak, Sezar'ın ölümünü tahmin eden bir baykuş olduğu söylentisi vardır. Baykuşlar, cadılarla ve kötü varlıklarla da bağdaştırılmıştır.
Antik Yunan'da, bilgeliğin tanrıçası Athena'nın arkadaşı bir baykuş olduğu için, baykuşlar öğrenmek ve bilginin sembolü olarak görülmüştür. Ama Athena aynı zamanda, savaşçı bir tanrıça olduğu için, baykuşlar, orduların koruyucusu olarak da sembolize edilir. Eğer Yunan askerleri, savaş esnasında bir baykuş görürlerse, bunu gelecek zaferin bir işareti sayadır.
Baykuşlar antik çağlardan beri oldukça popüler hayvanlardır. Hatta Fransa'da yer alan 30 bin yıllık bir mağara resminde ve Mısır'daki hiyerogliflerde de baykuşları sık sık karşımıza görürüz. Orta çağdan bu yana birçok tarihi belgede de baykuşların kullanıldığı ve sevildiği söylenir. Ancak onları birçok ülkede evcil hayvan olarak beslemek yasal değildir. Sosyalleşebilen zeki canlılar olmalarına karşın kendilerini tehlikede hissettiklerinde insanlara saldırma ihtimalleri vardır.
Ayrıca Baykuş bilgelik sembolüdür ve Mimar Sinan tarafından camilerde kullanılmıştır. "Eski dönem Türkleri ‘ugi’ olarak isimlendirmiş hayvanı. Bilgeliğin ve fedakârlığın sembolü olarak görmüşlerdir. Türk mimarisinin en önemli ismi olan Mimar Sinan baykuşları inşa ettiği camilerde figür olarak kullanmıştır. Dikkatli gözlerden kaçmayan bu detayın sebebi ise eski Türk, Mısır ve Yunan medeniyetinde baykuşun bilge olarak adlandırılmasıdır. " -Alıntıdır- heeeeyyyy gidi Koca Sinan heeeeyyyy ❤❤❤