İlginç hayatta kalma hikayeleri bize bazen filmlerde bile gerçekçi gelmiyor. Fakat bu insanların yaşadıkları gerçek. Hatta bu hikayelerden bazıları filmlere de konu oldu. Umarız bu sıradan insanların mucizevi ve olağanüstü hikayelerini okumaktan zevk alırsınız. Sizin de benzer durumlar yaşayıp yaşamadığınızı bilmek isteriz. Lütfen yorumlarınızı bizimle paylaşın!
6 Ağustos 1945'te, Tsutomu Yamaguchi, resmi bir ziyaret için Hiroşima'daydı, şehirdeki son günü olması gerekiyordu, ancak tarihin akışını değiştiren bir şey oldu. Amerikan B-29 bombardıman uçağı atom bombasını Hiroshima’ya attı. Bu saldırıda Yamaguchi'nin vücudunda ciddi yanıklar oluştu.
Sadece 3 gün sonra, memleketi Nagasaki'deki karısının ve oğlunun yanına döndükten sonra ikinci bir bomba da buraya atıldı. Bu patlama da tüm şehri tahrip etti. Kendisiyle birlikte eşi ve oğlu da saldırıdan kurtuldu.
Aşırı radyasyona maruz kalması nedeniyle hastalanmasına rağmen, yavaş yavaş iyileşti ve ailesiyle normal bir yaşam sürdürmeye devam etti.
Dağcı Aron Ralston 2003 yılında ,kimseye haber vermeden Utah’ın Blue Jhon Kanyonu’na doğru yola çıktı. Yüksek kanyonların uçurum bölgeleri, yürüyüş için oldukça riskliydi. Kanyondan aşağı inerken bastığı bir kaya yerinden oynadı. Aron'un kolu bu kaya ve kanyon arasına sıkıştı. Neredeyse hareket edemez hale gelen dağcının yanında sadece 1 litre su, dürüme benzer bir sandviç ve biraz çikolata vardı.
Aron, yanında bulundurduğu çok az erzakla uykusuz, kıpırdamadan tam 3 gün geçirdi. Halüsinasyonlar görmeye başlayan dağcı, son çareyi kolunu kesmekte buldu. Kolunu turnike yöntemiyle kesmek için hazırladı. Başta derisini açmayı başarsa da, çakı ile kol kemiğini kesebilmesi mümkün değildi. Öleceğinden emin olan Aron son bir gayretle önce kol kemiklerini kırdı ve çakısıyla kestiği kolunu kayadan ayırmayı başardı. Kanyondan kurtulan Aron'u turist bir aile kan kaybından ve açlıktan ölmek üzereyken buldu.
Yıllar sonra Aron yapımcılara 127 Saat adında bir film yapmalarında yardımcı oldu.
20 Şubat 1943'te Meksika'nın Parícutin köyünde, Dionisio Pulido adlı bir adam tarlasında, 6 adım genişliğinde ve 150 fit uzunluğunda çatlağıyla hiçbir yerde görünmeyen küçük bir tepeye rastladı. Tepe 6 metreye kadar yükseldi ve tepeden gaz çıkmaya başladı.
Pulido tarlasındaki çatlağı keşfettikten 24 saat sonra, volkan kendi arazisinin üzerine 165 fite kadar büyüdü ve büyümeye de devam ediyordu. Gökten düşen tonlarca kül, bahçeleri tahrip etti ve haziran ayında volkandan lavlar akmaya başladı. Bu da bütün köyün boşaltılmasına sebep oldu.
Volkan, ortaya çıkışının ilk yılında büyümeye devam etti, ancak zaman geçtikçe aktivitesi yavaşladı. Patlamalar uzun süreli sessizlikle tek tük ortaya çıkar hale geldi. 1952'de 1300 metre yüksekliğe ulaştıktan sonra, etkinliği sona erdi. Patlamadan binlerce insan etkilendi ve her biri başka bir yerde yeni bir hayata başlamak zorunda kaldı.
Pulido, oradan ayrılmadan önceki eski mısır tarlasının bulunduğu yere geri döndü ve “Bu volkan Dionisio Pulido tarafından işletildi ve ona aitti.” yazan bir işaret koydu.
26 Ocak 1972'de, uçuş görevlisi Vesna Vulović, Kopenhag'dan Belgrad'a Yugoslav Havayolları uçağında çalışmaya başladı. Uçak Çek Cumhuriyeti üzerinden uçarken aniden patladı.
Uçağın kuyruk kısmında binlerce metre yüksekten yeryüzüne düşen kadın, bir köyün yakınlarındaki karla kaplı meyilli bir yamaca çakıldı. Vulovic'in düştüğü yamacın karla kaplı olmasının düşüşün etkisini yumuşattığı açıklanmıştı. Bruno Honke adındaki bir ormancı, yaralı hostesin yardım çığlıklarını duyarak kendisini enkazdan kurtarmıştı.Vulovic, feci kaza sonrasında 10 gün boyunca komada kalmıştı. Kadının kafatası, leğen kemiği, kaburgaları, iki ayağı birden kırılmış, iki omurga kemiği de ciddi şekilde zarar görmüştü. Geçici bir süre belden aşağısı felç olan Vulovic, neredeyse tamamen iyileştikten sonra tekrar aynı havayolu şirketinin masa başı bir pozisyonunda çalışma hayatına devam etmişti.
Vulovic bu kurtuluşuyla 1985 yılında 'paraşütsüz en yüksekten düşerek hayatta kalan insan' unvanıyla adını Guinness Rekorlar kitabına yazdırdı.
Dr. Anna Bågenholm bir şelalenin etrafında kayarken donmuş suya kafa üstü düştü ve toplam 80 dakika boyunca buzun altında kaldı. İlk başta, nefes almasını sağlayan bir hava boşluğu bulmayı başardı, ancak sadece 30 dakika kadar dayandı. Sonra soğuktan bitkin düştü ve su altında 40 dakika daha kaldı.
Sonunda kurtarıldı ve hastaneye götürüldü. Kalbi 2 saatten uzun süre durdu ve vücut ısısı 13.7ºC'den düşüktü. Bunlar her zaman ölümcül olsa da, doktorlar 9 saat sonra tekrar onu yaşama döndürdü. Elleri ve ayaklarındaki ince bir motor becerilerini kaybetti.
1978'de, Rus fizikçi Anatoli Bugorski, proton ışınıyla başından vurulduğu ilginç bir kaza geçirdi. Işını, ışık hızına kadar hızlandırmak için bir parça hızlandırıcı kullanılmıştı. O zamanlar hiç kimse bunun Anatoli'e ne kadar zarar verdiğinden emin değildi, çünkü böyle bir şey daha önce olmamıştı, ancak büyük olasılıkla Bugorski'yi öldüreceği varsayılmıştı.
Bugorski, kaza sırasında hiç acı çekmedi ama o zamana kadar tanık olduğu her şeyden daha parlak bir ışık gördüğünü söyledi. Kaza beklendiği gibi ölümle sonuçlanmadı, sol kulağında işitme kaybına ve yüzünün sol tarafında felce sebep oldu.
Roy Sullivan bir orman korucusu. Üzerine tam 7 kez yıldırım düştü. Her seferinde hafif yaralanmalarla kurtuldu. Kendisi bu sayede adını Guinnes Rekorlar Kitabı'na yazdırdı. Bu inanılmaz kazaları sırasıyla şöyle atlattı;
1942'deki yıldırım düşmesi sonucu büyük bir ayak tırnağını kaybetti, 1969'da kaşları döküldü, Temmuz 1970’te sol omuzu yandı, 16 Nisan 1972'de saçları yandı, bir yıl sonra 7 Ağustos 1973'te saçları ve bacakları yandı, Temmuz 1970’te sol omuzu yandı, 5 Haziran 1976'da ayak bileğinden yaralandı, 25 Haziran 1977'de göğüs ve midesinde yanıklar oluştu.
Roy'un 7. kez yıldırımla karşılaşması Guinnes görevlilerinin önünde gerçekleşti. Daha önce de üzerine çok kez yıldırım düştüğü doktor raporlarıyla da kanıtlanınca rekorlar kitabına girmeyi başardı.
Joe Simpson ve Simon Yates And Dağları'na birlikte tırmanırken Simpson, bacağını kırdı. Yates arkadaşını güvenli bir şekilde indirebilmek için bir ip kullandı. Ancak halatın sonuna geldiklerinde Yates bir seçim yapmak zorunda kaldı. Kendisini kurtarmak için ipi kesti. Mucizevi bir şekilde, Joe Simpson herhangi bir yeni yaralanma olmadan indi. Öleceğinden emindi, ama yalnız ölmek istemedi. Bu yüzden 4 gün boyunca 6 mil yürüdü ve sonunda arkadaşı Simon'la tanıştığı kampa geri döndü.
Simpson hayatta kaldı ve hatta bir kitap yazdı. İnanılmaz yolculuğu hakkında bir film de yapıldı.
27 Mayıs 1943'te, Pasifik'teki bir kurtarma görevinde bulunan ABD Ordusu Hava Birliği B-24 uçağı arızalandı ve denize düştü. Bu birliğin üyelerinden biri, 1936 Berlin Olimpiyatları'nda yarışan koşucu Teğmen Louis Zamperini'di. Sadece balık ve yağmur sularıyla 47 gün hayatta kalmayı başardı. Daha sonra o ve mürettebatın ikinci üyesi, 2. Yüzbaşı Russell Phillips, Japon kuvvetleri tarafından bulundu.
Zamperini için işler daha da kötüye gitti. Mutsuhiro “Kuş” Watanabe adlı sadist bir kamp çavuşunun elinde korkunç işkencelere katlanmak zorunda kaldı. Korkunç çileye rağmen, Zamperini savaştan kurtuldu ve 1945'te serbest bırakıldı.
Daha sonraki yıllarda dini bir dönüşüm geçirdi ve onu affettiğini bildirmek için Japonya'daki Watanabe ile buluşmaya çalıştı, ancak “Kuş” eski düşmanı ile yüzleşmeyi reddetti.
2014 yılında çekilen “Unbroken” filmi Zamperini'nin yaşadığı bu inanılmaz olayı anlatıyor.
Ewa Wiśnierska yamaç paraşütündeki başarılarıyla tüm dünyada tanınan deneyimli bir yamaç paraşütçüsüdür. Ewa 2007'de, Avustralya'da yamaç paraşütü yaparken, korkunç bir fırtınaya kapıldı. Kendisini yaklaşık 50 mil hızında bir girdapta buldu. Fırtına onu Everest Dağı'nın tepesinden daha yüksek bir yere, neredeyse jumbo jetlerin uçtuğu noktaya, 32.634 fit yüksekliğe taşıdı. Bu yükseklikte oksijen eksikliği nedeniyle, yaklaşık bir saat boyunca baygın kaldı.
Doktorlara göre bayılması, kalp atış hızını ve bedensel fonksiyonlarını yavaşlatarak hayatta kalmasına yardımcı olmuş olabilir. Yani bu ona fırtına öldükten sonra uyanma ve yeryüzüne güvenli bir şekilde geri dönme şansı vermiş.