Sendromun adı, Victor Hugo'nun Notre Dame'ın Kamburu adlı eserindeki Quasimodo karakterinden geliyor.
Sendromun adı, Victor Hugo'nun Notre Dame'ın Kamburu adlı eserindeki Quasimodo karakterinden geliyor.
Bu kural gibi bir şey çünkü. Görenlerin özendiği bir burnu var ancak kendisi burnunun görüntüsünden hiç memnun değil, kimsenin fark bile edemediği bir şeyden şikayetçi. Size anlatıyor ancak o gösterdiği kusuru bir türlü fark edemiyorsunuz.
Bunun altında yatan da bir kusur varsa hemen fark etme ve onun önüne geçebilme çabası. Çok ilginç değil mi? Bir kusur olmadığını biliyorsunuz ancak yine de detaylıca araştırarak bir şeyler buluyorsunuz.
Anlattığımız şeyler tanıdık gelmiş olmalı, çünkü bu çok yaygın bir sendrom.
Temelde ergenlik çağlarında ortaya çıkıyor bu sendrom, daha doğrusu fobi. Zaten o yaşlarda kendi kusurlarını olduğundan büyük görmek ve insanların buna takılacağını düşünüp kendi üzerinde baskı yaratmak çok da anormal bir durum değil. Neredeyse yaşın ve dönemin genel özelliği bile diyebiliriz.
Ufacık bir sivilcenin bile uykuları kaçırması, yani geçici kusurlardan bile kendini huzursuz hissedecek kadar rahatsızlık duymakla kendini belli ediyor. Quasimodo Sendromu vücudun her noktasıyla ilgili hassasiyet de doğurmuyor, en sık kendini belli ettiği vücut bölgeleri burun, göz ve saç.
Yani dert edilen kusurun kimse tarafından umursanmıyor olması kişinin o kusurdan dolayı yaşadığı hisleri azaltmıyor. Bir anlamda kendi için kusursuz görünmek istiyor, kendini kusursuz hissetmediği sürece bir başkasının onu yatıştıracak görüşlerini umursamıyor.
Bir şey satın almak ya da kıyafet seçmek işkenceye dönüşebiliyor. Kişi çirkin olduğuna ya da vücudundaki bir detayın onu çirkinleştirdiğine o kadar inanmış oluyor ki o kusuru kapatacak bir kıyafet aradığı için hiçbir şey seçemiyor. Saçlar için de aynı şey geçerli.
Ne tip davranışlardan bahsediyoruz? Yani sürekli aynaya bakma, kusuru gizlemek için hayatını zorlaştıracak yollar arama, sürekli bir özgüven tazeleme arayışı bu takıntılı davranışların örneği olabilir.
Hepimiz kusurlarımıza bir şekilde takıntılıyız, bunu kabul ediyoruz ancak ufak kusurlar hayatımızı zorlaştırmaya başladığı vakit bir uzmana görüşmekte fayda var.
Dünyaya pompalanan güzelli algılarıyla çok ilgisi var. Bir insanın en büyük korkusu sevilmemektir. Kendi kusurlarını olduğu gibi kabul etmek insana ek bir karizma ve çekicilik verir çünkü sadece sende vardır o kusur, sana özeldir. Ama bunu anlatamazsınız bu kişilere. Kendini çok sevmek onlara göre egoistliktir hatta. Maalesef kendilerini estetik, botoks bilmem ne birbirlerine benzetiyorlar ve bu durum sayıları çoğaldıkça birilerine para kazandırırken, onların daha itici olmalarına neden oluyor. Kendiyle mutlu olmayan kişilerin yakınında bulunmaktan çok rahatsızlık duyuyorum çünkü iş bir süre sonra seni de kendi seviyelerine çekme ve başarını gölgeleme kampanyasına dönüşüyor. Onların yanında asla gerçekten sevinemiyorsun. Köşede hazır bekleyen nazar gibiler. Böyle bir koruma içgüdüsüyle de sürekli olarak yaşayamam. Kendini sevmeyen başkasını sevemez uzak durun.
Bir diğer adı da Vücut dismorfik bozukluğu yada dismorfofobi. Bende de var, orta okul ve lise dönemimdeyken sınıf arkadaşlarım tarafından zorbalığa maruz kalmıştım, erkeklerin birbirini kızdırmak için "Bak seninki geliyor" dediği kızdım ben. Umursamıyormuş gibi yapardım ama öyle üzülürdüm ki anlatamam. Çirkin de değildim aslında, şişman değildim, şaşı değildim, dişlerim çarpık değildi, boyum da uzundu. Tamam belki dikkat çekici bir güzelliğim yoktu ama çirkin değildim yani. Yirmi beş yaşına kadar sevgilim olmamıştı. Sanırım erkekleri dışladığım için. Ailemin zoruyla bir ilişkiye başladığımda ve sevgilim güzel olduğum yönünde övgülerde bulunduğunda çaresizce beni tavlamaya çalıştığını düşünürdüm. Yine de bunu hala aşamadım ve terapiye ihtiyacım var. Fiziksel görünüşüm konusunda en ufak şakayı bile kaldıramıyorum, bazen dışarıda gözüm aynaya takılıyor ve tüm moralim alt üst oluyor.
kendi içimize bile dönemiyoruz gerçek hayattan biraz da olsa kaçmak için. bizi gerçek hayattan kaçıranlar kendi içimizi de çirkin gördürtüyor. eeee biz nereye sığacaz aq