Biraz mutsuz ilişkiler ve itiraf edemedikleri hakkında konuşalım mı?
Biraz mutsuz ilişkiler ve itiraf edemedikleri hakkında konuşalım mı?
Kimse istemeyerek bir başkasıyla hayatını sürdürmüyor aslında, belli tercihlerimiz kararlarımızı biçimlendiriyor. Örneğin birini seviyorsak bu sevme eylemini mantıklı bir zemine oturtmak için karşımızdakinin pozitif yönlerine odaklanırız. Negatif olanları yok saymak için efor sarf ederiz. Bu çaba sevmenin de bir sonucu olabilir.
İşler kötüye gittiğinde gerçekçi olmayan bir bakış açısının içimize yerleştiğini kabul ediyoruz ama, değil mi?
Yani mutsuzlukla çevrelenmiş bir ilişkiyi sürdürmek yerine herkesin mutluluğu için doğru olanı yapmıyoruz, bu soruyu kendimize sorduk. Peki sorulamayan, yokmuş gibi davranılan soruyu kim soracak: Mutsuz ilişkiler neden bu mutsuzluğu çözeceği umuduyla evlenme kararı alıyor?
Bir sonraki seviyeye geçmek, her şeyi bir adım ileriye taşımak ilişkiyi kurtarır diye...
Her şey bu kadar basit değil. İlişkilerde evlilik bir sürecin sonu gibi görülüyor, yani belli bir süre devam eden ilişkilerin evliliğe evrilmesi bekleniyor. İstisnalar olmakla birlikte sizin de çevrenizde gözlemlediğiniz üzere mutsuz ilişkilerde de bu geçerli.
Belki de iki taraf da evli olmayı istemiyor ama içlerinde 'bunu yapıyor olmamız gerek' yorumu yankılanıyor. Yaşadıkları hislerin yoğunluğu ve problemleri bir kenara atıp bugüne dek milyarlarca insanın yaptığını uygulamanın doğru olduğunu düşünüyorlar, herkes yaptıysa korkacak bir şey olmamalı, değil mi?
Karşılaşmaya da devam edeceğiz, belki biz de yaşayacağız çünkü çok doğal bir durum bu. Tüm ilişkiler yıllar geçtikçe sakinleşip durağanlaşmaya başlarken fırtınalı ilişkiler bu sakinliğin evlilikle geleceğini umuyor, daha doğrusu evliliğin bu ilişkiyi yeniden doğuracağına inanıyorlar.
Sonuçta birlikte yaşayacaklar, daha yakın olacaklar ve aynı çatı altında daha az sorunun doğumuna şahit olacaklar.
Çevresindeki bekarların evli olması hayaliyle yaşayan evli arkadaşların yarattığı psikolojik baskı insanları 'acaba evlenmeyerek yanlış mı yapıyoruz' sorusunu düşündürüp duruyor.
Toplum için farklı bir statüye geçiş, heyecan dolu evlilik hazırlığı süreci derken insanların evliliği yeni bir başlangıç görmesi hiç de anlamsız değil. Önemli olan her ilişki bu yeni başlangıcı değerlendirebiliyor mu? Yoksa her şey başa mı sarıyor, bunu tartışmak gerekiyor olabilir.
Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz?
Cevremde aldatilmis olup kabul edip evlenen var (evet aldatan ile evlenen) abi ne yasadiniz bilmiyorum ama kor kutuk de asik degilsiniz ne diye evleniyorsunuz. veya surekli kavga edip nasil olsa evlenince duzelir deyip evlendikten sonra evde kirilmadik tabak canak birakmayan ciftler.. zaten ceyrek altin aldi basini gidiyor birakin evlenmeyi, eglenin.
bol resim, az açıklama ile içerik yapmayın lütfen arkadaş.
Evlenmeyin boşverin yiyin için uyuyun giyinin sevişin gezin. (İş bulayım evleneyim düğün yapayım instagrama story atayım burma bileziklerimle falan fıstık siktir edin bu zihniyeti)