Issei Sagawa.
Kendi çirkinliğini ve zayıflığını, çok güzel bir kadını öldürmek ve onun enerjisini almak suretiyle bastırmaya çalışan, öldürdüğü kadının bedenine tecavüz edecek kadar psikopat ruhlu bir cani.
Ve bu adam şu an yaşamakta.
Hem de serbest bir şekilde, kadın resimleri çizmeye devam ederek.
Issei Sagawa.
Japonya’da doğan Sagawa, daha sonra üniversite eğitimi almak için Paris’e geldi. Burada yaklaşık 2 sene kadar eğitim alan, fakat bir türlü sosyal çevre edinemeyen ve bulunduğu ortamlarda pek de dikkat çekmeyen birisi olarak yaşadı.
Zorlu bir çocukluk geçiren ve bu dönemde ne aileden ne çevresinden gerekli ilgi ve alakayı göremeyen Sagawa, kendisine pek de güveni olmayan ve yaşadığı çevre ile de uyumsuz bir kişilik olarak yer aldı toplumda.
Pek çok psikopat ruhlu, bu ruhu öldürdüğü insanlarla doyurmaya çalışan cani gibi...
Sagawa, yaklaşık 2 senelik bir yalnızlık döneminin ardından, kendisiyle aynı üniversitede okuyan Hollandalı Renée Hartevelt ile tanışır. Bir şekilde aralarındaki muhabbeti bir seviyede tutmayı başaran Sagawa, Hartevelt’ten kendisine Almanca öğretmesini ister. Bu bahane ile, kendi doğum günü olan 11 Haziran 1981 günü, Hartevelt’i dairesine davet eder. Sagawa, evine gelen Hartevelt'i sevdiğini, onunla birlikte olmak istediğini söyler. Fakat Hollandalı kadın bu isteği reddeder.
Bunun üzerine Sagawa, masada oturan Hartevelt’i evinde bulunan tüfeği ile ensesinden vurur. Daha sonrasında ise Harteveltin ölü bedenine önce tecavüz eder, sonrasında da onu yemek için iğrenç bir planı kurgulamaya başlar.
Sagawa, Hartevelt’i öldürdükten sonra önce tecavüz eder, sonrasında da ölü bedeni olduğu gibi yok etmeye çalışmaktansa, önce bir kısmını yemeyi, kalan kısmını da ormanlık alana bırakmayı planlar. Hartevelt’i yemeye, çok lezzetli göründüğü için poposundan başlar. Sonrasında ise önce sol göğüs ucunu, daha sonra burnunu yer. Sırasıyla bacaklarını ve kollarını…
Yaklaşık 2 gün boyunca Hartevelt’i parça parça yiyen Sagawa, artık çürümeye başlayan vücudun diğer kısımlarını ise iki valize doldurarak Boulogne ormanına bırakır.
Tüm bunlar bitip, yakalandıktan sonra bu olayı büyük bir huşu, hafif bir gülümseme ile tüm dünyaya anlatacaktır…
Sagawa, işlediği vahşice cinayetten sonra çürüyen beden parçalarını bir valize koyup, ormana bırakır. Fakat, sadece birkaç saat sonra bu valiz bir çiftçi tarafından bulunur ve derhal polise haber verilir. Çiftçi, Sagawa’yı görmüştür ve polisler için bu caniyi yakalamak çok da zor olmaz. Sagawa cinayeti işledikten sadece 2 gün sonra yakalanır.
Sagawa’nın işlediği cinayetler kadar, bu cinayeti anlatırken takındığı tavır da mide bulandırıcıdır. Sorgusunda, Hartevelt’i güzel ve ilgi çeken bir kadın olduğu için seçtiğini, kendi ezik görünümü ve düşük enerjisini, kadının güzelliğinin yarattığı enerji ile kapatmayı amaçladığını açıklar. Kendisini nasıl gördüğünü anlatması istendiği zaman ise, kısa, zayıf, çirkin bir insan olduğunu söyler Sagawa.
İnsan etini, bir tuna balığının eti kadar yumuşak ve lezzetli olarak tanımlaması da, içsel olarak ne kadar büyük bir boşlukta olduğunun belki de en net kanıtı.
Sagawa, cezaevinde geçirdiği yaklaşık 2 sene içerisinde birçok tartışmaya özne oldu. Akıl sağlığının yerinde olmadığını iddia edenler de oldu, her şeyi bilinçli ve isteyerek yaptığını iddia edenler de.
Sonrasında ise 3 psikiyatri uzmanı tarafından 'tedavi edilemez antropofaji (anthropophagy) ' tanısı konuldu ve Fransa’da bulunan bir akıl hastenesine yatırıldı. Daha sonra Tokyo'daki Matsuzawa hastanesine nakledilen Sagawa, cezai ehliyete sahip olmadığı gerekçesiyle 1986'da serbest bırakıldı.
1987 yılında ise herkesi şoke eden bir şey yaşandı ve Renee Hartevelt'i nasıl öldürdüğü ve yediğini anlatan 'In the Fog' adlı bir kitabını çıkardı. Daha sonra birçok erotik filmde de rol alan Sagawa,hala yerel bir gazetede yazar olarak çalışıyor..
Kitabının İngilizce çevirisini okumuştum, adam kadının (Renée) yemek yediği tabaktan yemek yiyordu, aç olduğu için değil de, kadının 'kokusunu' hissedebilmek için. Lise yıllarında kahveli süt içen bir kızın boş şişesini alır, son damlalarını içermiş, bu hissi de olağanüstü olarak tanımlıyordu. 'Sanki onun (kızın) tadına bakmışım.' diye belirtmişti. Bir de lise yıllarında beden dersine gitmek için fazla zayıf olduğunu, bu yüzden sınıfta kaldığından bahsetmişti. Bahsettiği kızın öğle yemeği kutusunu açıp, chopstiklerinin uçlarını yalarmış, aldığı zevkten dolayı titrermiş bunu yaparken. Şu anda (büyümüş olmasına rağmen) bile kızın öğle yemeği kutusunun kokusunu alabiliyorum diyordu. Bunları okurken garip hissetmiştim ama zihninde geçenler hakkında güzel bir içgörü vermişti bana. Eğer okuma fırsatınız olursa mutlaka okuyun.
Millet aç aç