Karanlık bir ülke olduk biz kardeşim, o yüzdendir ki gülen yüzlere, umut dolu bakışlara, içinde iyilik besleyenlere tahammülü kalmadı insanların. Mutsuz insanlar ülkesi olduk biz, umudu kalmamış, geleceğe bakamayan, korkak insanların ülkesi, o yüzdendir ki herkes kendileri gibi olsun istiyor insanlar, mutsuz, somurtkan, kin ve öfke dolu.
Sen kararmış kalplere, kırılmış umutlara, yok olmuş hayallere su vermek için yola çıkınca tahammül edemediler kardeşim. Yüzündeki gülümsemeye, umuduna, hayallerine yetişemediler. Kendilerine benzetemeyeceklerini bildikleri içindir ki yok etmeyi seçtiler, ama yok olmayacaksın kardeşim sana söz. Düştüğün yerden biz kalkacağız, bir alacağız oyuncak çuvallarını, biz alacağız ucu bucağı belli olmayan hayallerini ve bekleyenlere ulaştıracağız.
Ve üzülme kardeşim, biz seni yerde üzeri gazete kağıdıyla kapatılmış halde değil, gülen yüzün, umut dolu bakışların, bulaşıcı heyecanınla hatırlayacağız. Gülüşüne en çok ihtiyacımız olduğu zaman aldılar seni, hepimiz senin bir gülüşün olacağız.