Fransızların birbirinden ilginç adetlerini öğrenip halinize şükredeceksiniz!
Fransızların birbirinden ilginç adetlerini öğrenip halinize şükredeceksiniz!
Oldukça katı kurallara tabi tutulan saray nedimelerinin tek bir konuda büyük bir özgürlükleri vardı... Tuvalet! İhtiyaç duydukları an, sarayın herhangi bir köşesinde durup tuvaletlerini yapıyor ve geride kendilerinden bir 'parça' bırakarak yollarına devam ediyorlardı. Bu yüzden saray çalışanları ve gelen ziyaretçilerin, Versailles'ın sürekli leş gibi koktuğunu söylemesi şaşırtıcı değil.
Versailles'de artık bir ritüel haline gelen bu durum, birilerinin varlığını odaya ilan etmek için etkili bir yöntemmiş. Hatta saray nedimeleri, sırf bu iş için tırnaklarından birini uzatıyormuş. Vallahi, kırk yıl düşünsek aklımıza gelmez...
Versailles'da kraliyet ailesinin hayatının neredeyse her anı düzenlenmiş, ritüelleştirilmiş ve diğer insanlara sergilenmişti. Öyle ki, yeterince şanslı ve bir o kadar da ensesi kalınsanız; kralın yatma veya uyanma saati geldiğinde ona eşlik edebiliyor ve giysilerini çıkarma şerefine erişebiliyordunuz. E bu vesileyle kralın çıplak vücuduna göz atma fırsatını kaçıracak değilsiniz ya!
Versailles Sarayı'nda kral ve kraliçe değilseniz, öyle istediğiniz yere oturma gibi bir lüksünüz yoktu. Örneğin, kraliçe kollarını koyabileceği büyük bir koltuğa otururken siz ancak yanındaki minicik tabureye ilişebiliyordunuz. Ayrıca iş bununla da kalmıyordu, çünkü kraliçeye olan konumunuz da saraydaki statünüzü göstermekteydi. İnsan, ya bunlar da nelerle uğraşıyormuş diye düşünmeden edemiyor...
Saray ahalisinin başındaki dertlerden biri de yüksek topuklu ayakkabılardı. Uymaları gereken bir kıyafet prosedürü olduğundan, öyle kafalarına göre giyinme şansları yoktu. XV. Louis'in giymeyi en sevdiği parça, kırmızı topuklularıydı. Bu arada yanlış anlaşılma olmasın, ayakkabıların sadece topuğu kırmızıydı. Eğer asil tayfasından değilseniz, kralınkine benzer kıyafetler giyemiyordunuz. Anlayacağınız, kırmızı topuklular taa o dönemlerden 'asalet' sembolüydü.
Kral ve kraliçeye takdim edilmek öyle kolay şey değildi, sizi otomatikman saray ahalisinden biri haline getiriyordu. Bu yüzden takdim işi meşakkatli bir işti ve takdim sırasında giyilen kostümler ise ayrı bir baş belasıydı. Sıkı korseler, geniş ve ağır etekler giyen kadınların bu elbiseleri taşıyabilmeleri oldukça zordu. Sarayda sürekli birilerine reverans yaptıklarından, yana doğru devrilmemek için kadınların bol bol pratik yapması gerekiyordu.
Sarayda yapılan en küçük hareketin altında bile bir neden yatıyordu; örneğin birini selamlarken şapka çıkarmak. XV. Louis, selam verdiği herkese şapkasını çıkartmazdı; kimisinde şapkasının ucuna dokunur, kimisinde ise hafifçe yukarı kaldırırdı. Siz ne kadar soyluysanız, şapkanın çıkma ihtimali o kadar yüksek oluyordu. Alt tarafı bir şapka, bu kadar düşünmeye ne gerek varsa...
Saray ahalisinin garip uygulamalarından biri de düşük rütbeli misafirlerini karşılamak için yataktan çıkmak zorunda olmamalarıydı. Kendilerine o kadarcık da lüks tanısınlar ama, değil mi? Dışarıdan gelen misafirler, odanın bir köşesinde ayakta dikilirken siz rahat rahat yatağınızda keyif çatabiliyorsunuz. Şahane uygulama!
Koskoca kralsın, ülke falan yönetiyorsun ama her işin bir gösteriş, her işin bir seremoni... Tabii ki, saraylılar bu yeme içme işini de aksiyonsuz halledememişler ve masa başında toplanıp kralla kraliçe yemeklerini yerken onları seyretmişler. Düşünsenize, 300 kişi toplanmış ve iki insanın yemek yemesini seyrediyor. Kral bile olsa, o lokmalar insanın boğazına dizilir sonuçta...
Versailles Sarayı'nda her şey rütbeye bakıyordu ve hayatın her kademesini bu düzen belirliyordu. Öyle istediğiniz her kapıdan geçemiyordunuz mesela. Hatta odalardaki iki kapının ikisini birden kullanabilmek bile ne kadar soylu olduğunuzun bir göstergesiydi. Olmaz olsun böyle soyluluk dediğinizi duyar gibiyiz...
Büyük salaklıklar serisi :)
Ne ırkçılık ama!?
kaynak? kaynak götüm :D