İlk emir, açık ve net: öğren, sorgula, araştır.
Ancak bugün üzülerek görüyoruz ki bazıları “eğitimin amacı bilgi değildir” diyerek sanki eğitimin temellerine inkârcı bir yaklaşım sergiliyor. Oysa eğitim, bilginin kendisinden doğar ve bilgiyle güçlenir. Peki, bu anlayışın gençler üzerindeki etkileri nedir? Neden Türkiye’de deizm ve ateizm oranları son 20 yılda hızla artıyor? Gençler neden inançla ilgili sorular sormaya, sorgulamaya başlıyor? Bu sorunun cevabı basit: Gençler, söylenenle yaşatılan arasında çelişki görüyor.
Bir yandan onlara Allah korkusu ve utanma duygusu aşılanmaya çalışılıyor ama çevrelerinde gördükleri adaletsizlikler, haksızlıklar ve cezasız kalan suçlular bu söylemi boşa çıkarıyor. Gençler, adaletin yerini bulmadığı, suçluların serbest bırakıldığı bir dünyada “utanma” ya da “korku” kavramlarının gerçek bir anlamı olup olmadığını sorguluyor. Suç işleyenin serbest kaldığı, toplumsal kuralların güçlüler için büküldüğü bir düzende, Allah korkusu ya da utanma kime hizmet ediyor?