Neden herkes, işine daha sıkı sarılmalı, müziğin sesi neden hiç susmamalı?
Neden herkes, işine daha sıkı sarılmalı, müziğin sesi neden hiç susmamalı?
Konser haberiyle ilgili yorumları dikkatle okudum... Özellikle konserin iptal edilmesi ve bunun duyarsızlık olduğunu söyleyenlerle düşüncelerimi paylaşmak isterim.
Terör eylemlerinde önemli olan; sesini duyurmak için yapılan eylemin kendisinden çok, insanlar ve toplum üzerinde yaratacağı etkinin büyüklüğüdür.
Özde amacı; can almak, can yakmak, korku, endişe, kaygı, güvensizlik hissi yaratmaktır. Nefret, üzüntü, kızgınlık ve öfke haliyle toplumun dengelerini bozmaktır…
Hayatı normal akışından çıkartıp, moralleri bozuk, birbirine ve geleceğine güveni sarsılan insanlar oluşturmak, birbirinden ayrıştırmaktır.
Ruh halinin en kestirme ve doğal dışa vurumudur.
Aynı duygu ve hissiyatı paylaşan insanları bir araya getirir.
Konserler iptal edilsin… Sinema, tiyatro, internet cafeler, eğlence ve alışveriş merkezleri kapansın.
Spor karşılaşmaları yapılmasın. Market, bakkal, kasap, pazar yerleri açılmasın.
Radyolar, televizyonlar yayınlarına ara versin.
Çocuklarımızı parklara götürmeyelim.
Düğünlerimizi, doğum günlerimizi, evlilik yıl dönümlerimizi, parti kongrelerimizi, dernek veya kulüp toplantılarımızı erteleyelim.
Mahalle kahvelerine, üniversite kantinlerine, kafeteryalara gitmeyelim.
Ev, komşu gezmesi bile yapmayalım. Arkadaş, dost, aile ziyaretinde bulunmayalım.
Bayramlarımızı kutlamayalım. Kapımızı kilitleyip evde kalan neyimiz varsa onla idare edip oturalım.
Çalışmayalım, çalışamayalım, işimize bakmayalım…
Üzülelim, ürkelim, korkalım, tırsalım, yas tutalım, susalım.
Terör bunu ister, terörden beslenen tam da bunu ister…
90’lı yıllarda şehit olmuş arkadaşlarım var gencecik toprağa giren.
Asker ailesinin nasıl olduğunu da biliyorum, şehit annesinin nasıl olduğunu da...
Bu memlekette savaş yüzünden, terör yüzünden kaybettiğimiz her şehit için, her çocuk için, her masum insan için üzülürüm ve etkilenirim ben, ırkına, kökenine, cinsiyetine, dinine bakmadan.
Hatta belki daha fazla senden...
Hem de müziğe, sanata en çok ihtiyacımız olan bu zamanlarda.
Birbirimize sarılıp dertleşmeye, kenetlenmeye, barışmaya, acılarımızı paylaşıp dağıtmaya, huzura, kardeşliğe, dostluğa, ayrışmaya değil birleşmeye en ihtiyacımız olan zamanda…
Bu sayfada; beni, şarkılarımı, sözlerimi bilen, beni anlayan, dinleyen az da olsa sevenim var diye düşünürdüm hep…
“Saydım” şarkısı dışında (ki onu da askerdeyken yazmışımdır) diğer şarkıları hiç dinlememiş, yıllardır nelerden bahsettiğimi anlayamamış, bir konserimi bile izlememiş konserlerimizin nasıl olduğunu bilmeyen birilerini görmek de bir o kadar üzdü beni.
Müzik benim işim, müzik benim aşkım, müzik benim kendimi, hayatın bende bıraktığı izleri ifade biçimim…
Üzüntüm de var içinde umudum da, kırgınlığım da var içinde, kızgınlığım da…
Yanında çalışanlara “Üç gün çalışmıyorsunuz, paydos” dedin mi?
Çocuğunun doğum gününü iptal ettin mi iki gün önceki?
Düğününü erteleyebildin mi geçen haftaki, ertelemeyene kızabildin mi?
Hafta sonu maçı olan taraftarı olduğun takıma “maçı iptal edin” dedin mi? Arkadaşlarınla buluşup beraber maç izleme programınızdan vazgeçtin mi?
Kapattın mı radyonu, bıraktın mı izlemeyi sevdiğin diziyi?
Bugüne gelmemize sebep olan asıl sorumluları düşündün mü? hesap sordun mu, sorabildin mi?
Sanatçıya, müzisyene gelince “Çalmayın! Söylemeyin!”
Daha çok çalmaya, daha çok çalışıp daha iyi çalmaya, daha çok yol kat edip, daha çok yerde, daha çok kişiye çalmaya karar verdim.
Daha çok yazmaya, daha çok şarkı yapmaya…
Dünü, bugünü ve yarını, ne olduysa ne gördüysem anlatmaya, kaydetmeye devam etmeye karar verdim.
Gelen bir kişi de olsa bin kişi de olsa…
Sen ister gel, ister gelme!
Birlik, beraberlik ve huzur içinde yaşayalım diye hayatını kaybeden gencecik şehitleri çok düşünüyorsak, üzülüyorsak ve memleketi de gerçekten seviyorsak eğer, sorumluluğundan kaçmayı bırak.
Bu durumlara gelmemize sebep olan tüm faktörler ve aktörlerdir.
Bunlara demokratik yollardan “Durun, durdurun ” demek de şarttır ve haktır.
“Dursun artık” diyeceksek buna diyelim hep beraber lütfen.
Sevgi, saygı, barış...
Ogün Sanlısoy