Onlar bizim gözümüzü açtığımızda ailemizden sonra gördüklerimiz. Annemizin yanına gözü kapalı teslim ettiği, babamızın dediklerini yapmamızı tembih ettiği öğretmenlerimiz. İçinde bulundukları durum ne kadar zor olursa olsun, hayatlarındaki öncelikleri her zaman öğrencileri olan öğretmenlerimize minnettarız.
İşte öğrencilerinin hayatını cennete çeviren o fedakâr öğretmenlerden sadece bazıları:
Karne günü geldiğinde bütün öğrencilerine sürpriz yapıp kendi çizdikleri oyuncaklarını hediye etmiş Sezen Öğretmen.
Bir çocuk hayallerinin gerçekleşmesinden başka ne ister?
Ahmet Naç, öğretmenlik mesleğini seçme nedenini şöyle açıklıyor:
”Okula başladığım andan itibaren kendi öğretmenlerim, ailem ve çevrem sayesinde çok yönlü ve hayal gücü yüksek bir öğrenci olarak yetiştim. İyi bir sporcu olabilirdim. İyi bir ressam olabilirdim. İyi bir tiyatrocu olabilirdim. İyi bir radyocu olabilirdim. İyi bir film yönetmeni ve senarist olabilirdim. Bir şair olabilirdim. İyi bir tasarımcı ya da bir müzisyen… Çok daha farklı alanlarda kendime yer bulabilirdim. Ancak öğretmenlik öyle bir meslek ki tüm bunların daha fazlasını aynı anda olabiliyorsunuz. Onlarla her şey daha güzel ve daha anlamlı…'
Böyle bir sınıfta okumayı kim istemez ki?
İbrahim'i şu satırlarla anlatmış öğretmen: 'Adı İbrahim. Yüzde doksan görme engelli. Bu sene ilk defa dersine giriyorum. Bazı arkadaşlarım 'Hocam fazla yorma kendini, göremedigi için anlamıyor. E senin alanın zaten İngilizce, dersini hiç anlamaz' dediler. Çok üzüldüm.'
'Her ders ne yazdıysam ona da minik kağıtlara yazıp verdim. Yüzde onluk ışığıyla geçirdi onları defterine. Her dersi onun anlayacağı gibi anlattım. Dersi ve diğerleriyle aynı yazılıyı büyük harflerle hazırlayip yaptım ona. Ve İbrahim 90 aldı. Eksiği kadar not aldı. Şimdi parmak kaldırdığı başarılı olduğu bir ders var ve ben o dersin öğretmeniyim...'
Ve İbrahim'i daha iyi şartlarda okutmak için çabalayan onlarca öğretmen kenetlendi...
Öğrenciler Gökhan Öğretmenini çok seviyor, öğretmenleri de onları gözü yaşlı görmeye dayanamayacak kadar sevgi ile kucaklıyor.
Bu sınıfta öğrencileri daraltan kurallar yok. Çocuklar için sınıfta tek kural var: Sınıfa ve arkadaşlarına zarar vermediğin sürece bu sınıfta istediğin her şeyi yapabilmek ve sorunları sadece konuşarak halletmek.
'Çünkü bu sınıfta ders göreceksen benim belirlediğim sıra düzeninde oturtup senin isteklerini göz ardı etmek istemiyorum. 'Pastelle boya', 'kırmızıyla yaz' diyerek hayal gücünü daraltmak istemiyorum. Dili kullanabilmek için olabildiğince konuşmanı, cevap vermek için benim iznimi beklemeni istemiyorum.
Empati, özgürlük, sevgi ve saygı duygularını verin ve neler başarabildiklerini izleyin' diyor Vahide Öğretmen.
Keşke bütün ödevler böyle olsa...
Yusuf Öğretmen, Van'ın Gürpınar ilçesinde öğretmenlik yapıyor. Üstelik atandıktan henüz 5 gün sonra kolları sıvayıp tadilata girişmiş.
'Okula geldiğimde tek dersliğimizin eğitme hazır olmadığını gördüm. İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü'nden malzeme aldım. İlk olarak bazı bölgelerin alçı tadilatını yaptım. Şimdi de boyamasını yapıyorum. Tatil yapmadım.'
'Bir tatilimi de burada geçirmek istiyorum. Çünkü bu okulun en kısa sürede eğitim öğretime açılması gerekir. Burada 9 öğrenci var ve bunlar bizim geleceğimiz. Onlara sahip çıkmalıyız. Biz öğretmeniz fedakârlık yapmalıyız' diyor Yusuf Öğretmen.
Mihraç Kulu, Bitlis'in Tatvan ilçesinde sosyal bilgiler öğretmeni. Yüksek lisans yaparken araştırma konusu haline getirdiği Ertuğrul fırkateyninin Japonya'daki anıtını görmek için üç yıla yakındır para biriktirmiş. Fakat biriktirdiği parayla Japonya'ya gitmek yerine, muhteşem bir eyleme imza attı: 16 ilçe okulundan toplam 600 öğrenciyi sinemaya götürdü!
Sinema masraflarını cebinden karşılayan Mihraç öğretmen, diğer ihtiyaç ve giderlerin büyük bir dayanışmayla pek çok kişi tarafından gerçekleştirildi.
'Projeyle köylerde yaşayan ve sosyal imkanı sınırlı olan öğrencilere böyle bir imkan sunduk. Öğenciler hem sinema etkinliğine katıldı hem de sosyal faaliyette bulunma imkanına kavuştu. Bundan sonrada özellikle köylerdeki öğrencilerimiz için bu tür etkinlikleri ve sosyal imkanları sunmaya çalışacağız.' dedi Mihraç Öğretmen.
Başak Öğretmen, 'İlkokul öğrencilerinin sınıf içinde uzun süre hareketsiz durmaları ve dersi dinlemeleri istenmektedir. Bu sırada ders etkinlikleri yapılırken, öğrenciler hareketsiz durmaya odaklandıkları için çoğu zaman derse konsantre olamamaktadır. Mola süreleri kısalığından dolayı enerjilerini boşaltamamaktadırlar.
Özellikle DEHB (Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu) olan çocuklar için önerilen 'sınıfta pilates topunda oturma' uygulamasını hareketli bir sınıfım olduğu için bütün sınıfa uyguladım', diyerek anlatıyor projesini.
Uygulama ile birlikte çocukların derse dikkatleri artmış, yazıları düzelmiş, duruşları düzelmiş ve enerjilerini çok daha verimli kullanmaya başlamışlar.
Bunların %1'i bile olamayan da bir MEB var. Sınav kitapçığına karanlık güçlerle savaşan Halil koymakla meşguller.
İşte bunlar hep ümit, hep ışık. Bizimde güzel gençlerimiz, vizyonlu öğretmenlerimiz var. Dar kafalı, referansla iş başına gelmiş, mutsuz idarecilerin bir kalıba sokmak için kanatlarını kopardığı onlarca öğretmenimiz var belki de. 21 yaşındayım. Beni böyle öğretmenler yetiştirmedi. İnşallah benim evladımı böyle öğretmenler yetiştirir
çok duygulandım. gözlerim dolarak okudum. hepinize kucak dolusu sevgi ve saygılarımı sunuyorum.