Hayvanların savunma mekanizması olarak ya kaçmayı ya da saldırmayı seçtiğini hepimiz biliyoruz. Ama onların kaçışları veya saldırmaları tek savunma mekanizmaları değil. Bu içerikte 10 farklı hayvanın doğada gösterdiği çok ilginç savunma mekanizmalarını hep beraber inceleyeceğiz. İyi okumalar!
Genelde uçma eylemi balıklara çok yakıştırılmasa da doğada gerçekten 'uçanbalık' olarak adlandırılan uçabilen balıklar var. Bu balıklarının uçabilmesi aslında bir savunma mekanizması. Bu sayede avcılarından kaçabiliyorlar.
Hagfishin ne yazık ki Türkçe çevir anlamında bir karşılığı yok. Hagfishler yaklaşık 300 yıldır var olan bir organizmadır ve kafatası olup omurgası olmayan tek hayvandır. Rahatsız edildikleri zaman avcılarına iğrenç ve sümüksü bir madde atarlar. Bu madde suyla karıştığı zaman balçık genişler ve yaklaşık 20 lt'ye kadar çıkabilir. Bu madde aynı zamanda avcının vücudunda bir düğüm olur bu sayede de Hagfish kolaylıkla kaçabilir.
Patates böceklerin onları yememesi için farklı bir yol geliştirmişler. Larvalar kendilerini savunma mekanizması olarak kendi dışkılarıyla kaplıyor. Bu dışkı çok zehirli ve çok kötü koktuğu için de böcekleri uzaklaştırıyor.
Pom pom yengeçleri de herhangi bir tehlikeyi sezdiklerinde savunma mekanizması olarak pençelerindeki deniz anemonlarıyla güçlü bir yumruk atarlar. Bu canlılar görünüşlerinde ötürü zararsız görünse de aslında iğneleri çok güçlüdür ve diğer deniz canlıları için çok tehlikelidirler.
Tıpkı patates böceği gibi, gökkuzgun yavruları da avcı hayvanlarına yem olmamak için kendilerini kendi vücut sıvılarıyla kaplar.
Dünyanın en iğrenç savunma mekanizması muhtemelen deniz hıyarlarına aittir. Herhangi bir tehlike hissettiklerinde yapışkan bağırsaklarını ve diğer organlarını anüslerinden saldırganlarına doğru fırlatırlar. Bu yaptıkları hamle de avcılarının dikkatini dağıtır.
Bu da yine iğrenç savunma mekanizmalarından biri. Hindi akbabaları herhangi bir yırtıcı hayvan onlara yaklaştığında midesinde ne varsa hepsini kusarlar.
Bu ahtapotlar okyanusların yaklaşık 600-1000 metre derinliklerinde bulunurlar. Bu ahtapotların savunma mekanizmaları gözleri ve bağırsakları dışında her yerlerinin şeffaf olmasıdır.
Bu hayvanlar tehlike altında olduklarını fark ettiklerinde, kaburgalarını vücutlarındaki tüberküllerinden doğru dışarı iterler.
Bu karıncalar ölümcül tehlikelere karşı kendilerini patlatırlar ve vücutlarından ölümcül bir zehir yayılır.