Öğle yemeği bir işyerinin tüm günlük iş akışının kaderini belli eden bir zaman dilimidir. İyi ve güzel değerlendirilmezse, mesainin tamamı çöpe atılmış kadar olur. Bunun için öğle yemeğine kiminle çıktığınızda büyük bir önem taşır. Öyle tipler vardır ki, öğle yemeğine birlikte çıkmamak için o günü aç geçirmek bile daha iyi bir ihtimaldir. Gelin bu arkadaşları bir yakından tanıyalım;
Kamil gibilerle yemeğe çıkmak, ya tek başınıza mesaiye dönmenizle ya da birlikte mesaiye geç kalmanızla sonuçlanan süreçler yaratır. Çünkü rahat adamdır Kamil yarım saatlik öğle arasında 2 saate yayılan bir süreçte yer yemeğini.
Cafer gibilerle yemeğe çıkanlar genelde bir ay boyunca yemek yüzü görmek istemezler. İğrenç bir şekilde yer yemeğini bu tipler, bunlarla yemeğe çıkmak medeniyete bir ihanettir.
Volkan gibilerin geçmişine bakın disiplinli bir askeri süreç geçirmişlerdir. Yemek masasına oturur siz daha salataya tuzunuzu atarken o sofrayı silip süpürmüş olur, sonra da 'Haydi geç kalıyoruz' diye sizi sıkıştırmaya başlar.
Bahar gibiler mesainin stres patlamalarını yemek masasında yaşarlar, yemeği zehir ederler, 'Açlıktan öleydim' diyesiniz gelir.
Numan gibiler genelde sessizdirler ama yemek masasında çenesi düşer bunların bir de ağzında yemek varken konuşmaya çabalarlar, ağzından saçılan parçalar yemeğinize gelir, üstünüze gelir. Bir gün çekip vurasınız vardır bunun gibileri.
Kimisi de Fuat gibi ayaklı gazetedir, yemek başında insan az biraz dertten tasadan uzaklaşmak ister ama bunlar rahat bırakmazlar. 'Duydunuz mu adam annesine tecavüz edip sonra da parçalayıp yemiş' gibi sinir bozucu haberleri sofraya taşır, tası kaşığı kırıp atasınız gelir.
Burhan gibilerle bir yemeğe çıkayım dersiniz, sizi şehrin en pahalı lokantasına götürür. Aylık yemek bütçenizin tamamını masada gömüp dönersiniz ofise, ay sonuna kadar da sefertasıyla idare edersiniz.
Tuğçe gibi kızları da doyurmak mümkün değildir. Dünyaları yer doymazlar, yemek de seçmez bunlar ıssız adaya düşseniz sizi de yerler. Çok yedikleri için sizin tabağınızdan da üç beş parça koparırlar size zorunlu diet yaptırmış olurlar.
Metin gibiler de 'Öğlen yemekte sana bir şey anlatıcam' deyip sizi gaza getirirler sonra da yemek boyunca domuz gibi yerler, ağızları doluyken de konuşmazlar efendilikten. Öğle tatili zehir zıkkım olur bunlardan bir şey dinleyeceksiniz diye.
Şebnem gibiler de yıllardır çatılamamış çöplerini çattırmak adına mı yemeğe çıkıyorlardır bilinmez, eli yemekte gözü oynaştadırlar hep. Genelde bela getirir bu hareketler.
Melis gibiler de yemek seçer, ordan yemez burdan yemez. Gebze'deki şirketten öğle yemeği için Güneşli'ye kadar sürüklenirsiniz.
Merve gibiler de bir yemek uğruna kırk yıllık mesai arkadaşlarını harcar, işini ihmal eder, çünkü 'Yiyen dikilir, yemeyen yıkılır' düsturundan gelen bir insandır.
Bekir gibiler de ucuz olsun diye neredeyse hiç yemek yemezler, sizi bir paket cipsle öğle yemeğini geçiştirmeye ikna etmeye çalışırlar. Fakirlikten değil cimrilikten gelir Bekir gibilerin sefaleti.
Bu tiplerin de hani derler ya 'yedikleri içtikleri ayrı gitmez' diye. Aynen öyledir, ortak kurbana girer gibi öğle yemeğini de ortak yerler. Yarım porsiyonla ömür geçirirler.
Cemil gibiler de sizi masa başında yemeğe ikna etme uğraşındadır. Kendileri işe bağımlı oldukları için oturdukları yerden yerler, hareket etmediklerinden genelde obezite sorunları da vardır. Bunlara takılırsanız fazla kilolarınız yüzünden zaten yarın öbür gün kovulacaksınızdır.
Peki sizin öğle yemeği kankiniz kim? Yorumları alalım.
her çeşit var ne ararsan, genelde bizimkiler kahvaltı yapmadıkları için taş bulsa yiyorlar..