Ofis insanı olmak, kimi zaman insan olmaktan çok daha zor olabiliyor. Yaptığınız her eylem, size layık görülen her şey kim olduğunuzu belirleyen önemli alt metinler içeriyor. “Aslan yattığı yerden belli olur” derler ya, ofiste de çalışan oturduğu sandalyeden belli olur. Ofis sandalyesi deyip geçme ey beyaz yakalı, kaba etini emanet ettiğin o meret aynı zamanda senin ofisin kast sınıfındaki yerini de belli eder. Bu yazıyı okurken oturduğunuz sandalyeyi sorgulamaya hazır olun!
Bu sandalyeye baktığınızda üstünde oturan için içinizden geçebilecek tek söz “Yazııık” olur.
Köle değil çalışan olduğu için tekerlekler ve döner aksama sahiptir ama gevşememesi için kollukları yoktur.
Rahata alışan bir tasarımcının ofise geliş saati takriben 12:00'dır. Konforlu ama pek rahat olmayan bu sandalyeler tasarımcının ağacını yaşken eğer.
Bacak bacak üstüne atması özlemle beklenecek bir bayan çalışana her türlü konforu sunan bu sandalyeler, ofise yeni gelen fıstıklara tahsis edilir. (Br yere kaçamasın diye tekerlekleri de yoktur.)
Geçirdiği kölelik ve yeni çalışan olma süreçlerinden sonra işinde tutunmayı başaran çalışanların sandalyeleri genelde bu tasarımda olmaktadır.
Bu sandalye sahibi üstünde değilken bile “Abi az kazanıyoruz ama yerimiz sağlam, rahatımız yerinde boş ver zam da olmayıversin” etkisi yaratır.
Sekreterlerin dişi imajlarına tam uyum sağlayan kadınsı sandalyelerdir bunlar genelde.
Çıtır kızlar bu şeker kız Candy tipli sandalyelere cuk otururlar. Görenler genelde “Ay canım yerim seni” diye geçirirler içinden.
Muhasebecilerin sandalyelerinin tipi bakanlarda “Bunun arkası sağlam abi, biz kendimizi kurtaralım” intibası uyandırır.
Bu sandalyeyi gördüğünüzde “Bu var ya bu, üç kuruşa şirketini satar” diye içinizden geçirebilirsiniz. Bugün müşteriyi temsil eden yarın müşterinin kendisi de olur anacım.
“Bu bana yardım eder” düşüncesini akıllarda uyandıran bir duruşu vardır bu sandalyelerin.
Kızı ofise geldiğinde patronunuz “Şu bizim kıza da bir şeyler verin yapsın” diye sizi gazlar ama o sandalyeye baktığınız anda alırsınız mesajı: “Pardon ama benim babam patron falan yani taaammı!”
Bir müdürü koltuğunun deri olması önemlidir, isterse eşek derisi olsun, bir yöneticinin kaba eti deriye temas etmelidir.
Müdürlük mertebesinde yeteri kadar deriye karşı açlığını doyuramayan yöneticiler, genel müdür olduklarında da deriden vazgeçmezler.
Küçük hisseli şirket ortaklarının sandalyelerine baktığınızda size; “Ulan burada oturan önemli biri ama küçük enişte kıvamında” dedirtir.
Bu sandalyelere baktıkça “Çalışın ulen fakirler” sözü yüzünüze vurulmuş gibi hissedersiniz.
Patonluğu Hulusi Kentmen’den, insanlığı ise Nuri Alço’dan öğrenen tüm patronların buna benzer bir sandalyesi vardır.
Kimi patron vardır “Çalışanım sandalyemi görüp rencide olmasın” der, göz yormayan bir sandalye seçer. Baktıkça “Bizim patron ne güzel insan” diyesiniz gelir.
Kimi bayan patronlar “Hanım ağa” modeli çizmezler, bayan olduklarının altını çizen sandalyelerde otururlar.
Kimi patronun sandalyesi de ofis Haymana’da bile olsa “New York’ta çalışıyoruz dostum” imajı çizer.
Kimi patron sandalyelerine baktığınız anda bir yutkunma ihtiyacı duyarsınız. Nedense bu tip sandalyelere oturan adamlar siz odaya girdiğinizde bir dönüş efektiyle sizi karşılarlar. Sandalyenin altından emanet çıkabilir dikkat!
Kimi patronlar da yaşlılıktan son kullanma tarihleri geçmiş olmasına rağmen inatla işinin başında durur. Böylelerinin ilk kazandıkları parayla aldıkları bir patron sandalyesi vardır,şirket elden gitse o sandalye yerinde durur.
Her devrin adamı olmayı başarabilen patronlar da vardır ya, dünya değişir onlar değişmez. Onların yeri sağlam olduğu için, sandalyeleri artık bir nevi ev vazifesi görür.
Her gönülde bir aslan yatar ya, işte patronların da gönlündeki ofis çalışanı sandalyeleri de bunlardır. Çalışan kişi, oturduğu yerden kalkmadan çalışsın etsin şirketi tek başına kurtarsın hayaliyle yaşar her patron.
Belki de en iyisi patronların hayalindeki bu sandalyelerde oturmaktır, en azından tuvalet sırası bekleme derdi yok…