‘Umay sana yazıyorum!’ şeklinde başlayan bir dostluğun bu kadar sürmesi ilginçtir. Tabii gerçekten yazmadım ama yine de kıza itici geldim zamanında sonuçta. “Bu Diren midir siren midir nedir sürekli ‘sana yazıyorum’ diyor bana sinir oluyorum yaa” diyormuş yakın çevremize. Götüm. Ne yazcam lan sana! Sevgilim vardı o zaman benim. Uzun boyluydu hem de. Derken derken sinirler ve sınırlar kalktı aradan ve yakın dost olduk. Yanağını sıkmadan huzursuz olduğum günleri bilirim o derece.
Öğrenciydik sonuçta. Öğrenci akbilimiz vardı ama paramız yoktu. Üçü bir aradayı 3-4 kişi bardaklara paylaşarak içmişliğimiz var. Yazık lan bize. Şu an acıdım he. Neyse. Cebimizde paranın izi olmasa da buluşup muhabbet ettiğimiz çok oldu. Yemeden içmeden bak. Yerdik bazen de tabi. İçerdik. Kredi kartını ailemize kitlerdik.