Dünyanın en iyi 7 fotoğrafçısı arasında gösterilen Ara Güler, duyduğunuzda çok şaşıracağınız pek çok ismin fotoğrafını çekti. Bunlardan en ünlüsü Picasso'dur. Bugün sizler için Ara Güler'in gözünden yabancı ünlüleri derledik.
Dünyanın en iyi 7 fotoğrafçısı arasında gösterilen Ara Güler, duyduğunuzda çok şaşıracağınız pek çok ismin fotoğrafını çekti. Bunlardan en ünlüsü Picasso'dur. Bugün sizler için Ara Güler'in gözünden yabancı ünlüleri derledik.
Cannes Film Festivali’ni izlemeye gönderilen Ara Güler, kapıda fotoğraf çeker. Birden herkesin yere düştüğünü, lambaların devrildiğini görür. Biri geliyordu ama kimdi? ‘Çelimsiz, küçük boylu, sıradan bir adam geliyordu. Bu adam Picasso’ydu’ der. Picasso’nun sadece 2 kare fotoğrafını çekmiştir. Picasso’nun kitabının yapılacağını duyunca yayınevine gider. ‘Ben de sizinle gelip günlük yaşamını çekeyim’ der. Böylece Picasso’yla buluşma gerçekleştir. Dünyanın en ünlü ressamı korka korka gittiği dişçi dönüşünde Ara ile buluşur ve 'Sen Fransız ressam Cezanne’a benziyorsun. Dur senin bir resmini çizeyim” der. Ara donar kalır. Picasso onu çizer. Altına da imzasını atar. Ara Güler, 'Türkiye’de bir adet orijinal Picasso var, o da benim evde.' der.
“Sophia Loren’i bilir misin? Onun asansöre bindiğini görünce asansöre binmiştim ben de…Yukarı çıktık beraber. Otel odasının ortasında da yatak var. Kadın yorgundu. Ayakkabılarını çıkardı, yatağın üzerinde oturdu. “Burada böyle dururken resmini çekebilir miyim?” dedim. Çek diyince birkaç tane çekip Türkiye’ye gönderdim. Burada da afiş yapmışlar: “Muhabirimiz Ara Güler, Sophia Loren’in yatak odasında” diye. Laf mı bu şimdi?”
'Yeni Delhi’deki evinde kendisi ile röportaj yapıyordum. Aynı gece akşam uçağıyla Bangkog’a uçtum. Otel odama girerken gazeteleri gördüm, iç sayfalarında bir haber vardı: Indira Gandhi tevkif edilmişti. Bu demektir ki Gandhi’nin son resmi şu anda benim elimdeydi.'
Dali’nin Paris’te oteline gittim, 101 numarada kalıyormuş. Kapısını açtım, bana bakıyor; “Niye benim fotoğrafımı çekmek istiyorsun?” dedi. “Çok meşhursun da onun için.” dedim. “Benim dakikam 25 bin dolardır.” dedi. “Güzel ama ben bir dakikada fotoğraf çekemem ki!” dedim. Beni tuttuğu gibi dışarı attı. O akşam bir Yahudi arkadaşımla yemeğe gittim. “Dali beni dışarı attı.” dedim, “O benim vaftiz babam.” dedi. “Ama sen Yahudi’sin o Hıristiyan nasıl olur?” dedim. “Sen karışma.” dedi, gitti konuştu. Ertesi sabah saat 11’de gittik. Dali bana bakıyor ben ona. “Senin fotoğrafını çekmeliyim. Adamakıllı bir fotoğrafın yok.” dedim. “Kimse yokken gel.” dedi. Ertesi gün saat onda gittim, üç gazeteci daha geldi. “Hani benden başka kimse olmayacaktı.” dedim. “Dur ben onları hemen salarım.” dedi. Elinde de gümüş saplı bir baston var. “Bilin bakalım, ziftin formülü nedir?” dedi. Kimse bilemedi. Formülü kafadan attı. “Benim adım Salvador Dali, bu bastonu ziftin içine sokar çıkarırım. Beş kuruşluk baston olur 50 bin dolar. Sen bunu yaparsan deli derler. Şimdi dediğimden ne anladınsa git onu yaz.” dedi. Üçünü birden toplayıp dışarı attı. O fotoğrafları o gün çektim.
Dustin Hoffman’a gittim. Dedi ki ofisime gel. Gittim birkaç fotoğraf çektim ama yer hoşuma gitmedi. “Yahu” dedim “Başka yerde çeksem olmaz mı?” New York sokaklarında yürümeye başladık. Dedi ki “Benim bir randevum var istiyorsan sen de gel.”
Güler’in röportaj boyunca burnuna takıldığını fark eden Dustin Hoffman, 2 yıl sonra karşılaştığı gazeteci Leyla Umar aracılığıyla “Sizin meşhur bir fotoğrafçınız var. Adı Ara Güler. Geçen yıl benim resimlerimi çekerken burnumun azametini belirtmek için çok uğraştı ama onun burnu benimkinden daha hürmetliceydi. Sevdim o adamı lütfen selamlarımı söyleyin” mesajını gönderdi.
'Ben Fellini’yi çektiğimde o kadar da meşhur değildi. Onu meşhur eden filmleri çekmemişti daha... Fellini haline gelmemişti. Sokakta yürürken yanına üç beş kişi ancak yaklaşırdı,' diyor yılların fotoğraf duayeni Ara Güler, son sergisinde yer alan sanatçılardan Fellini için.
'Alfred Hitchcock ile yaptığımız çalışmayı unutamam. Onun çekimi biraz sıkıntılı olmuştu. Ayaklarını ön plana alarak bir fotoğraf çekmek istedim. Hitchcock da rejisör falan olduğu için, fotoğraf işlerini de iyi biliyor. Karşımda kurnazca hareketler yapıyor. Sabah 11.00’de başladığımız çalışma hiç unutmuyorum akşam 5’te bitti. Bana kızdı başlarda, sevmedi ama sonra alıştık birbirimize. Şakalaşmaya başladık. Baktı ki, ben ondan daha matrak biriyim, rahat rahat çalıştık sonra. Ben de içimden: 'Yahu ben, Picasso’larla falan çalışıyorum. Sen de kim oluyorsun? Sen Hitchkock isen ben de Ara Güler’im.' diyorum.'
'Dediler ki Onasis’in yatı geliyor. Hemen bir balıkçı teknesi kiraladım ve gittim Onasis’in yatını buldum. Teknelerin ortasında bir direk olur. O direğe çıktım, fotoğraf çekmeye başladım. Maria Callas gördü. Benim, orada fotoğraf çekmem çok hoşuna gitmiş, beni yanına çağırdı. Çantasını açtı, makyaj yapmaya başladı ve ben bir sürü fotoğrafını çektim.'
'Mecmua'nın kapağındaki, bir kadın fotoğrafçının portresi idi. Altında Imogen Cunningham yazıyordu. Amerika’nın yaşlı fotoğrafçısıydı ve ben onun resmini çekmek için San Francisco’daydım. Amerika’nın iki yüzüncü yıl dönümü için Yaratıcı Amerikan adlı sergimi hazırlıyordum. O benim fotoğraflarımı çekti ben de onun fotoğraflarını çektim.'
Salgado bir gün Ara Güler’e hediye ettiği fotoğraflardan oluşan ‘Sevgili Dostum Ara’ya’ sergisi açtı. Serginin öyküsü de şu şekilde;
'Ben seni hep izlerdim, fotoğraflarını da çok severim. Senden fotoğraflarını istiyorum' der bir gün Salgado. 'Kaç tane verirsen, ben de o kadar fotoğraf veririm' diye de ekler. 'Seç on beş resim' deyince 'On beş az, daha çok fotoğraf istiyorum, otuz tane olsun' der. Böylece Ara Güler hatırı sayılır bir Sebastião Salgado koleksiyonuna sahip olur. Ara Güler ile belgesel fotoğrafın bir başka ustası Salgado arasında geçen bu fotoğraf alışverişi, Salgado'nun da onayının alınmasıyla yıllar sonra bir sergiye dönüşmüş olur..
Ara Güler, hayranı olduğu Charlie Chaplin’in fotoğraflarını da çekmek ister: “Chaplin benim dünyamı kuran, bana vizyonu veren, hayata bakmayı öğreten adam… O zamanlar İsviçre’de bir şatoda yaşıyordu. Karısı da Amerikalı ünlü yazar Eugene O’Neill’in kızı Oona’ydı. Bunların şatosunun önünde 3 gün, kar kıyamet demeden fotoğraf çekmek için bekledim. Sonunda Oona donmamdan korkup, ‘Konuşursan konuş, ama resim çekme’ dedi. Adam yürüyen iskemlede, felçli resimlerini çektirip akıllarda böyle bir imaj bırakmak istemiyordu. Çünkü o da benim gibi elimdeki fotoğraf makinesinin acımasız olduğunu biliyordu. Pire gibi dolanarak dünyanın en cevval tipini yaratmış Charlie Chaplin’i felçli halde çekmek bana yakışmazdı, o nedenle onun fotoğrafını fırsat bulduğum halde çekmedim.”
Adam boşuna dememiş "hayatınız boş bir film" diye.Adam ne güzel anılar biriktirmiş.Bu hayatı 1 kere yaşayacağız onuda dolu dolu yaşamak lazım.
Vefatı üzerine bu paylaşımı görmek...
meslek aşkı Allah rahmet eylesin ...