Çocuk doğurmak, her çiftin hatta öncelikle kadının tercihi. Bu tercih çeşitli sebeplerle değişebilir. Diğer yandan devlet politikaları da genç nüfusa önem verir. Ekonomiyi, siyaset, eğitim, sosyal tüm politikalar için 'genç nüfus' önemli bir olgudur. Bunlara karşın kişisel tercihlerle çocuk yapmayı seçmeyenlerin de sayısı giderek özellikle ülkemizde artıyor. Bu duruma öyle bir yorum yapıldı ki görenler tepkisiz kalamadı.
Diğer yandan çocuk bir toplumda çok önemli bir yere sahip olmalıdır. Ancak bu konuda özellikle doğu toplumlarının kültürel ikiyüzlülükleri, anneliği kutsayarak kadını toplum hayatından soyutlamak, çocuğu da birey olarak kabul etmeyerek yetiştirmek üzerine kurulu olduğundan, geniş hatta genç nüfuslarına karşın kültürel, ekonomik, sosyal gelişimlerini sağlayamıyorlar.
Bir dönem Çin'de tek çocuk politikası, Avrupa'da çocuk başına yapılan ödemeler, Türkiye'de de 70'lerde nüfus planlaması ya da geçen yıllarda duyduğumuz '3 çocuk şart' söylemleri dönemsel demografik stratejiler olarak karışımıza çıkıyor.
Dedik ya bu bir tercih, hatta bu tercihi biyolojik olarak çocuk yapıp da bakmayanlar, sevgi vermeyenler, eğitemeyenler kullansa keşke bile diyoruz bazen. Ancak bu konuda öyle bir yorum yapıldı ki görenler yorum yapmadan Twitter'dan (X'ten) çıkamadı.
Bu tercihi saygıyla karşılamakla beraber, sigorta sistemi açısından muazzam bir adaletsizliği ve krizi de beraberinde getirdiğini söylemek zorundayım. Çocuksuz insanlar da bir gün emekli olacaklar ve onlara maaşlarını ödeyen sigorta sisteminin açıkları çalışanların, yani onlar çocuksuzluğu seçmişken çocuk yapan ailelerin harcadıkları kaynaklarla yetişen insanların vergileriyle kapatılacak. Yani çocuk yapmak aslında başkalarının refahı için yapılan bir yatırıma dönüşecek.
Gönüllü çocuksuzluk bir norm haline gelirse, ki aslında çocuklar için kişilerin hayatlarındaki birçok avantajdan vazgeçtikleri bir durum olduğu için günümüz dünyasında bu gayet yaygın bir ruh hali, toplumumuzu daha müreffeh bir gelecek beklemiyor.
Türkiye'de genç nüfus yani 15-24 yaş grubu nüfus, 2022'de toplam nüfusun %15,2'si olurken, projeksiyonlara göre genç nüfusun toplam nüfus içindeki oranının 2030 yılında %14,0, 2040 yılında %13,4, 2060 yılında %11,8 ve 2080 yılında %11,1'e düşeceği öngörülüyor.
Doğurganlık hızının 2012'de 2,11'den 2022'de 1,67'ye gerilediği görülüyor.
Son veri de 1 emekli maaşını kaç çalışanın ödediği oluyor. Sürdürülebilir sosyal güvenlik sisteminde ideal oranının 4 olması gerekirken, yani 1 emekliye 4 aktif sigortalı çalışan karşılık gelmesi gerekiyor. Türkiye'de bu oran, genç nüfusun yüksek olduğu dönemde dahi 2’nin üzerine çıkamıyor. 2022 ilk yarısında 1,77 olurken, EYT sonrası 1,5’in altına gerilediği hesaplanıyor.
Çocuk doğurmayan yaşlanınca yiyip içmesin mi ben o kadar çalışayım çocuğum yok diye bana maaş bağlanmasın böyle bir şey olabilir mi tamam çalışayım emekli olmayayım eee çalışamayacak duruma gelince ne olacak
insanlar çalışıyor primini ödüyor emekli olunca da hakkını(!) alıyor... bunun çocuk yapıp yapmamakla ne alakası var neyin hesabını yapıyorsunuz siz ayrıca masaya yatırılması gereken kesilen ama tam karşılığı verilmeyen primler kuşa bak demekten vazgeçin.
He hayatını çocuk yaparak neden daha çok s.kmedin diyorlar yani.