Sanatçı Deniz Yükselci ve Yiğit Karagöz'ün ortak imzasını taşıyan çalışma, Türk müziğinin klasikleşmiş albüm kapaklarına yeni bir soluk getirmeyi başarmış gibi görünüyor.
Sanatçı Deniz Yükselci ve Yiğit Karagöz'ün ortak imzasını taşıyan çalışma, Türk müziğinin klasikleşmiş albüm kapaklarına yeni bir soluk getirmeyi başarmış gibi görünüyor.
Immhhh. O yakıcı tarz minimalist çizgilerde bile ben buradayım diye bağırıyor.
Favorim kesinlikle bu. Bu albüm kapağına baktığımızda, farkında olmadan zamanın, paranın ve huzurun yüksek kıymetini tek seferde algılıyoruz. Hareketli illüstrasyonda da terler ön plana çıkarılmış ve emeğin sömürüsünün altı çizilmiş.
Bu kompozisyonda da, zamanın imkanları el vermediği için (Gerçi, Terminator 2'den 2 yıl sonra yapılmış bir kapak bu) yeterli etkiyi veremeyen 'sefam olsun' hareketine getirilen kinetik yorum kuvveti artırmış.
Progresif Rock'ın değil Türkiye'deki, dünyadaki mihenk taşlarından biri sayılabilecek bu albümün kapağında, Barış Manço'yu klasik, aşırı aksesuarlı ve pelerinli haliyle görüyoruz. Yeni yorumun aksesuarlara olan bu sadakati de aslında bir saygı duruşu niteliğinde. Epik duruşun korunması önemli!
Ümit Besen'in klavyesiyle arşa yükseldiği bu sürreal kapak çalışmasının yeniden üretiminde, bu defa bulutlara canlılık ve Ümit Besen'in ritim duygusuna katkıda bulunabilecek bir ayak hareketi gelmiş bulunuyor.
Zeki Müren'in olağanüstü zarafeti ve kusursuz bir degrade'ye sahip saçlarının özel olarak altının çizildiği bir başarılı bir parça olmuş bu. Pan yapan kafa hareketi de işin tuzu biberi.
Sezen Aksu'nun beton saçları ve 200 kiloluk küpeleriyle arz-ı endam ettiği bu kapak da orijinaline ek olarak, küpelerin sallanma hareketini ihtiva ediyor. Kaşlardaki doğal çatıklık da gözden kaçmamış görünüyor.
Sanatçıların diğer çalışmalarına buradan ve buradan ulaşılabilir.
İbo'da çaykırdım açıkçası.
lan olum biz nasıl bir süreçden geçmişiz. ibonun kapağı nedir ya.
Dum ka ka dum ka ka Ateşteyim ateşte ateşte...