Yakın geçmiş bize öyle çok da uzak görünmese de oldukça fazla şeyi, farkına çok sonra varacağımız şekilde değiştirdi.😒
Bazılarımızın çocukken ya da yeni ergenlik dönemlerinde sık sık yolunun düştüğü, etrafında gördüğü bu işletmeler artık ya tarz değiştirdi ya sayıları azaldı ya da hepten tarihten silindi. Bakın bakalım kaçının kapısını aşındırmıştınız?😌
Eskiden her sokakta mutlaka bir iki adet 20-30 kişilik minik konfeksiyon atölyeleri bulunurdu. Şimdilerde ise giyim kuşam meselesi daha standart hale geldiğinden ve çok daha büyük firmalara devir olduğundan, çok nadir görüyoruz onları.
Şimdilerde internet ırmaklarında yıkanıyoruz ama unutmayalım ki bir dönem değil her an internet kullanmak, bilgisayar sahibi olmak bile çok çok büyük lükstü. Evlerimize sokamadığımız bilgisayarlar için internet kafelerden çıkmadık ya. 😅
Tahta rafları, üzerine naylon örtülü tezgahı ve veresiye defterleriyle bizim bakkallar başkaydı. ☹
Buna bir çoğumuz dikkat etmemiştir belki, eskiden minicik dükkanlarda matbaalar bulunurdu, davetiyeler için birkaç seçenek olurdu ellerinde ve onların arasından seçim yapılır, bastırılırdı. Hey gidi günler hey...😢
Eski üniversite öğrencileri hatırlayacaktır, o dükkana gidilir, bir saat film seçilir, iki gün sonra geri getirilip yenileri alınırdı. 😊
Hemen 'onlar hala var,' diye öfke patlamasına girmeyin sakın. Eskiler bilirler, kahvehaneler neredeyse her sokakta iki üç adet olurdu ve erkeklerin en popüler uğrak mekanıydı. Babaları, erkek kardeşleri az oralardan toplamadık.😅
Elbette daha modern halleriyle hala mandıralara tek tük olsa da rastlıyoruz, eskiden sayıları fazlaydı. Süpermarketlerin gazabına uğrayanlardan biri de bunlar işte. 😟
Daha da eskilere gidiyoruz, her mahalleye bir park olmayan zamanlara. İşte bu salıncakçı amcalar imdada yetişirlerdi. 😊
Mini kamyonetiyle, at arabasıyla ya da güğümleriyle gezen mahallemizin sütçüleriydi onlar. Kötü şakalara da konu olmuştur hani sütçüler, hatırladınız siz onu. 😅
Büyük, orta boy ve küçük tüpleri sıra sıra dükkana dizer, müşteri beklerlerdi. Önlerinde kuyruklar olurdu, sonraları piyasa rahatlayıp genişleyince, rekabet gereği evlere hizmet getirmeye başladılar. Eh eve giren her esnaf gibi onlar da kötü şakalara malzeme olmaktan kurtulamadılar tabii. 😅
Şimdilerde küçülüp evlerimize giren bu makinelerin peşinden zamanında az koşmadık. O dumanlı ateri salonlarında, ne vakitler öldürüldü bir bilseniz...😶
Hepimizin mahallesinde mutlaka bir adet 'Foto Aile' olmuştur mesela. 😅 En başta 36'lık ya da 24'lük filmlerimizi yıkatmak için çok uğradık onlara, sonra dijital makinelerle tanıştık, onların çıktılarını almaya gittik. Şimdilerde ise kendi online albümümüz var, yolumuz pek düşmüyor. 😶
Annemiz, babamız hatta sülale boyu gittiğimiz 40-50 kişilik sinemaları da unutmayacağız elbette. Evimizde rahat rahat uzanıp izlemenin tadı da başka tabii, ama ellerde koca bir poşet çiğdemle, çoluk çocuk güzel oluyordu be. 😂
Olum konfeksiyon atölyeleri hala var.. Onlar olmasa trendyol falan açıkta kalır. Trendyol markalı ürünleri kimler dikiyor sanıyorsunuz?? İş sadece daha çok sanayi olayına geldi o kadar. Sanayi sitelerinde varlar.. 90'larda sanayi siteleri kurulurken amaç bu tarz ufak sanayi esnafını bir yere toplamaktı zaten ki 2010 larda anca başarılı oldu bu.
Merak etmeyin bu hızla gidilirse doların yükselişinden dolayı yeni nesiller bilgisayar sahibi olamayacak gibi. İstediği oyunu kaldıracak bilgisayarı olmayanlar günümüzde hala İnternet Cafelere gidiyorlar. İleride daha da fazla İnternet Cafe'lere geri dönüş yapılacak gibi.
atari salonlari ah gençliğim 🥺