Türkülerimizin ustası Neşet Ertaş’ın sesinden dinleyip içimizde ince bir sızı hissettiğimiz ‘Zahidem’, sandığımızdan çok daha derin bir aşkın yadigarıymış meğer. Her mısrasında kavuşamamanın, imkansız bir sevdanın izleri var. Bu türkü, Anadolu’nun bağrından kopup gelen Arap Mustafa ile Zahide’nin hüzün dolu hikayesinin eseriymiş. Gerçek bir sevdanın türküsü olan Zahidem’in nasıl dilden dile yayıldığını ve Neşet Ertaş’a nasıl ulaştığını anlatıyoruz.
İşte Zahidem’in iç yakan hikayesi...
Neşet Ertaş denince akan sular durur… Kırşehir’in topraklarından çıkıp sazıyla sözüyle bütün Türkiye’yi kendine hayran bırakan bir usta o. Babası Muharrem Ertaş’tan aldığı abdal geleneğini öylesine samimi yaşatmış ki bugün bile onun sesi duyulunca insanın yüreği titriyor. O, sadece bir türkücü değil; Anadolu’nun derdini, aşkını, yalnızlığını sazının tellerine, türkülerinin dizelerine sığdıran koca bir ozan.
Onun müziğinde ne varsa gerçektir; bir gün bir düğünde, bir gün bir ağıtta, bazen bir aşkın peşinde… Ve bu aşk hikayelerinin en bilinenlerinden biri de, hiç şüphesiz, o meşhur Zahidem türküsüdür.
Neşet Ertaş’ın repertuvarında öyle türküler var ki kimse tam hikayesini bilmez ama mırıldandığında herkesin aklına bir hüzün düşer. Zahidem de işte onlardan biri.
Öyle bir aşk ki bir öksüzün kalbinde filizlenmiş, imkansızlıkla büyümüş ve sonunda acıyla türkü olmuş.
Yıl 1900’lerin başı... Kırşehir’in Orta Hacı Ahmetli köyünde yaşayan Arap Mustafa, yetim bir çocukken köyün ağasının yanında çalışmaya başlar. O dönemin adetidir; köyün zengin ailesi Hacı Bürozade Mehmet Ağa, Mustafa’yı sahiplenir, o da tam 12 yıl boyunca bu ailenin her işini yapar. Fakat gönül bu, emir dinlemez…
Sevda sessizce büyür, Mustafa yıllarca aşkını içinde saklar. Gün gelir, Mustafa’nın yüreği taşımaz olur, sevdiğini akrabalarına anlatır. Akrabalar da alır başlarını ağanın kapısına gider Zahide’yi istemeye… Ama ağa, “Uşağımıza kız mı verilir?” diyerek bu tertemiz aşkı bir çırpıda yok sayar. Mustafa’nın içi yanar, çaresizce askere gider. O askerdeyken Zahide, başka birine, Molla Hasan’a verilir. Kara haberi alan Mustafa’nın içinden mısralar dökülür. Zahidem türküsünün ilk tohumları işte o an atılır.
Ne zaman ki genç Neşet Ertaş 13 yaşında bir düğünde eline tutuşturulan bu sözleri okur, işte o zaman Zahidem yeniden nefes alır. Neşet Usta dizeleri düzenler, besteler ve ölümsüzleştirir.
Bugün Zahidem çalındığında bir yerlerde mutlaka bir yürek sızlar. Kim bilir belki kendi Zahide’sini hatırlar…
Zahidem kurbanım oy ne olacak halim
Gene bir laf duydum kırıldı belim
Yine bir laf duydum kırıldı belim
Gelenden gidenden oy haber sorarım
Zahidem bu hafta oluyor gelin
Zahidem bu hafta oluyor gelin
Hezeli de deli, deli gönül hezeli
Çiçekdağı da döktü m′ola gazeli
Çiçekdağı da döktü m'ola gazeli
Dolaştım alemi oy gurbet gezeli
Bulamadım Zahidem′den güzeli
Bulamadım Zahidem'den güzeli
Gurbet ellerinde oy esirim esir
Zahide kurbanım hep bende kusur
Zahide kurbanım hep bende kusur
Eğer anan seni, seni bana verirse
Nemize yetmiyor el kadar hasır
Nemize yetmiyor el kadar hasır...
Ne kadar tuhaf, rahmetli babam Zahide'yi çok iyi tanırdı, hatta tarif ederdi elini yüzünü çillerini vs Yine rahmetli Neşet baba ile de çocukluktan arkadaşlardı.Hey gidi koca dünya be.
Aşk hikayesi var diye Neşet Ertaş'ın içeriğini de magazine koydunuz ya, sizin beyin topağınızın ben.. Gerçek aşk Neşet abi gibi ozanların dillerinde vücut bulan, puslu dağ silsilesinin ardındaki meleklerdir. Masallardaki halk kahramanlarımızın çektiği hailelerde, Ferhat'ın deldiği Bisütun Dağı'nın parelerinde saklıdır. Aşkın kristal küresindeki güzellikler şavkını tüm mevcudiyetiyle yalnızca onlara saçar. Asıl kamaşma odur, işte o körlüğün önünde hiç bi sıradağ duramaz, hepsi kum taneleri gibi savrulur...
Nurlar içinde uyu büyük usta türkülerin bizlere emanet .