Her ortamın müdavimi olan insan tipleri mutlaka vardır. Bunlardan net çizgilerle ayrılan en önemlisi ise pavyoncular. Uzaktan bakıldığında bile anladığımız bu bireyler, kendi içlerinde vazgeçilmez ögeler barındırıyor. Buyrun şimdi bir pavyoncuyu pavyoncu yapan özelliklere bakalım.
Bir pavyoncunun en önemli alametifarikası işte bu tip arabalardır. Özellikle sanayide camlara film çeken servisler, işte bu pavyoncular sayesinde evlerine ekmek götürmektedirler. Vitesin üstüne atılmış bir tesbih olduğunu herhalde benim söylememe gerek yok...
Evet böyle bir olay var. Pavyoncular zaten böyle mi giyiniyordu yoksa Polat Alemdar'dan sonra mı moda oldu bilemiyoruz ama bu kombin resmen bi üniforma niteliğinde. Kış aylarında omza atılan beyaz atkı da kaymaklı ekmek kadayıfı.
Kullanılmadığı zaman arabanın vites topuzuna geçirilmiş olan tesbih işte bu. Tesbihler, meraklısı için bir tutkudur. Özellikle kehribar, akik, oltu gibi taşları olanlar erkekler için oldukça kıymetli. Yalnız bu bahsettiğimiz tesbihin farkı, imamesinde bulunan fazla şıngırdak detaylar.
Aslında kendilerince bir nezaket göstergesi bu ama tabii o iş öyle değil. O yüzden 'Bayan değil kadın!' diye olması gerekeni anlatmak biraz beyhude bir çaba olacaktır. Biz yine de burdan pavyoncu arkadaşlara bir hatırlatma yapalım: 'Bayan değil kadın!'
Bir zamanlar moda olan bu ayakkabı, hala daha pavyoncu dediğimiz beyler arasında güncelliğini koruyor. Biz kadınlar olarak beğenmiyoruz ama tabii herkesin popisi kendine.
Her şeyden önce şunu bi söyleyelim: HÜSEYİN KAĞIT CANDIR! Özellikle pavyona giden müdavimler, bu tür sanatçıların albümünü arabadan eksik etmezler. Hatta sırf Hüseyin Kağıt'ı seyretmek için aylar öncesinden rezervasyon yaptıranı bile vardır. Yazın camları açık bir arabadan 'Hele hele koçlar' sesleri geliyorsa, bu arkadaşa rastlamış olabilirsiniz.
Böyle bir racon var, bilmeyenler için söyleyelim. Kimisi 'Bunu yapmak için illa pavyoncu mu olmak lazım?' diyebilir. Elbette öyle değil. Ancak bahsettiğimiz arkadaşlar için bu olmazsa olmaz bir alışkanlık, adeta gustoluk.
Aslında bu canlı müzik yapılan ortamlarda gayet normal bir durum. Fakat pavyonda işler biraz daha ısrarlı ve asabi gerçekleşebiliyor. Sanatçı 'Repertuarımda yok maalesef' dediği zaman büyük bir gümbürtünün kopması an meselesi. Bu arkadaşların ısrarı gerçekten bir başka oluyor.
Her pavyoncunun sohbeti içerisinde kesinlikle 'İhaleyi aldık ya, o iş tamam' gibi bir 'Çok para' vurgusu bulunur. Genellikle inşaat, demir, çimento, elektrik işleri gibi konular vardır bu sohbetin içinde.
Pavyon müdavimi arkadaşlar bu sevgi selini genellikle kendine özel zannedip aşırı mutlu olurlar. Bu sebepten, pavyonlar kimi insan için bir rehabilitasyon merkezidir. Ancak gerçekler gel gör ki öyle değil. İşin ucunda cüzdanını ve ruhunu masaya bırakmak var. Tabii severler seni arkadaşım!
Artık kime gider yapıyor bilinmez. Mutlaka bunu üstüne alınan birileri olduğunu düşünmüş olmalı ki, arka arkaya bu tür atarlar içeren paylaşımlar yaparlar. 'Ya ne paylaşacaktı, yemek tarifi mi?' dediğinizi duyar gibiyim...
Bu çakmakların bazıları oldukça pahalı aslında. Ucuz olanları bile normal çakmaktan pahalı. Ama işin ucunda altın rengi varsa parası önemli değil. Herhalde bu da bir tür motivasyon onlar için.
Resmen bir adrenalin seli. Örneğin ismi Adriana olan bir kadını Adnan Abi diye kaydeden beylerin olduğunu çok gördük. Madem başını belaya sokacaksın, neden böyle maceralar peşindesin be kanka?
altin gümüs kolyeyi unutmussunuz :p
#7 rakının yanında değil de :D şöyle bi 2. ya da 3. dublenin arkasına bir bardak çay sıkıştırılır ondan sonra devam nereye giderse :D
Şu bayan kelimesine takıntı da son yılların modası ve çok komik geliyor.