Kaspar Hauser. Bu ismi belki okuduğunuz Alman kitaplarında veya izlediğiniz filmlerde görmüşsünüzdür. Hatta belki de bir şiirde kesişmiştir yollarınız. Hauser, tarihe esrarengiz bir şekilde ortaya çıkışıyla damga vuran, 19. yüzyılda yaşamış bir genç. Ve hikayesi yıllar yılı dünya basınının dilinde.
Kaynak: Mental Floss
İddiasına göre bilinmeyen bir kişi tarafından uzun bir süre boyunca bir hücrede tek başına tutulmuştu.
Üzerindeki notta ise şimdiye kadar evden çıkmasına izin verilmediği, artık askeri bir kariyer yapması için serbest bırakıldığı yazıyordu.
Kendi iddiasına göre Hauser, okul müdürü Daumer'ın evinde saldırıya uğradı ve bir zamanlar onu esir tutan adam geri döndü.
Daha doğrusu Hauser polise böyle ifade verdi. Ölümden dönen Hauser birkaç ay sonra ise yanlışlıkla ateşlediği bir silahla vurulacaktı.
Bir yabancının kendisine bir çanta verdiğini, göğsünden bıçaklayarak kaçtığını söyledi. Çantada aynalı yazıyla yazılmış bir not vardı:
Zira Baden Büyük Dükü ve Stephanie de Beauharnais'in oğlu olan gerçek prens, sözde 1812'de henüz üç haftalık değilken ölmüştü. Teori, Hochberg Kontesi'nin kendi oğulları yerine tahta çıkamasın diye çocuğu saklamış olmasından ileri geliyordu.
Örnekler eşleşmedi ve “kayıp prens” teorisini çürüttü.
O dönem dedikodular bunu da kendisinin yaptığını söylese de iddialara göre Kaspar'ın ölmeden önceki son sözleri 'ben yapmadım' olmuş.
Çocukluk dönemlerinde ebeveynlerinden doyurucu bir sevgi ve ilgi görememiş bireylerde görülen bu sendrom, adını 13 yıl boyunca yalnızca tahta oyuncaklar olan bir odada kapalı tutulduğunu iddia eden esrarengiz Kaspar'dan alıyor.
'İşte, zamanının muamması olan Kaspar Hauser yatıyor... gizemli ölümüyle birlikte.'
1975'te Cannes'dan Jüri Özel Ödülüyle dönen film, yıllarca bir odada hapis kalmış Kaspar'ın esrarengiz hikayesini mektuplara dayanarak anlatıyor.
O iki ve daha çok karakterli bi kişilik bozukluğu vardı. Afili bir ismi vardı.