Ramazan'ın gelişiyle beraber bir kısmı dini inançtan bir kısmı da artık kültürel kodlara işlemiş belirli şeyler ortaya çıkar. Genelde yetişkin ya da yaşlılardan duymaya alıştığımız 'Nerede o eski Ramazan'lar?' hayıflanmasının ne kadar da haklı bir özlem ve sitem ögesi barındırdığını sizler için listeledik.
Daha çok yemek içmek için değil, daha çok paylaşmak içindi.
İnsanlar harcayacak fazla paraları olmadığından yakınıyor. Ramazan'da fiyatların fazlasıyla şişirildiğinden şikayetçiler.
O sofra birliktelikleri insanları bir başka yakınlaştırırdı.
Ne birbirini iftara çağırır, ne de bir davete icabet eder.
Çünkü yardımın gizli olanı makbuldür. Bir elin verdiğini diğerinin bilmemesi meselesi.
Yardıma muhtaç insanların ne kadar rencide olacağı ya da ezileceği hiç düşünülmeden.
Bu mübarek ayda herkesin karnı doysun istenirdi.
Bu durumun en kötü yanı ihtiyaç sahiplerinin bu yardımlara ulaşmakta zorlanıyor olması.
Sokaklar boş, macuncular ve şerbetçiler sinek avlıyor. Sadece turistlere satış yapılabiliyor.
Belki bir ziyaretle belki bir yardımla belki bir hatır sormayla bunu yapmak mümkündü.
Tanımadığın insanlarla yardımlaşmak önemliydi.
Kisacasi yıllar geçiyor ve insanlık ölüyor yavaş yavaş
Hani komşusu açken tok yatan bizden değildi. Her yerde bir gurup insan dini tekellerine almış nemalanıyor. Aç insanları anlamak için oruç tutup, 150 liralık hurma ile oruç açıp, kuş sütü ile bitiren insanlardan ne bekliyorsun ki. Amaç sevap kasmak. Ortalığa gösteriş yapmak. Yakında en imanlı kim diye yarışma falan düzenlerler. Dinin gösteriş amaçlı değil, kişinin iç huzuru ile ilgili olduğunu söylemek geliyor ama din o kadar ayaklar altına alındı ki son zamanlarda, bunu söyleyince dinsiz biz oluyoruz. İnsanlara dini kendi çıkarlarına alet etmeyi gösterenler utansın
2000lilerden sonra özellikle teknolojinin hayatımıza girmesiyle daha da bireyselleştik tabii batı toplumlarına kıyasla bağlarımız hala kuvvetli olsada geçmişe göre değil. Neyse herkese hayırlı Ramazanlar.