Dünya klasikleri, geçmişte yaşanmış tecrübelerin en güzel dışavurumu. Dünya klasiklerini herkes tekrar tekrar okunmalı. Klasikler sadece kitap değil aynı zamanda hayatımıza kılavuz olacak cümleleri, yaşanmışlıkları barındırır. Okuduğumuzda kendimizden mutlaka bir şeyler bulacağımız dünya klasikleri hangileri? Mutlaka okunup ders çıkarılması gerekilen dünya klasikleri neler? İşte sizler için Dünya klasiklerinden en güzel alıntı cümleler...
Dünyada barış, insanda iyi niyet olmalı!
Kıvılcımı söndürmezsen, ateşi zapt edemezsin.
Biz her şeyimizi veriyoruz da, neden hiç kimse bize bir şey vermiyor?
Dili dini rengi ne olursa olsun iyiler iyidir.
İnsan, ömrünün yarısını mutluluğu düşlemekle, ikinci yarısınıysa pişman olup titremekle geçirmiyor muydu?
İnsan acıya da alışıyor...
Ah, sen haklıydın, bu dünyada sevinçten, iyi yüreklilikten dana önemli bir şey yok. Gerisi sıradan bir karabasan.
Gerçekten çok sevilen bir şeyin, sonradan sevilmemesi mümkün müydü?
Kendi kendinizi kandırdığınızı, bilerek kendinizi mahvettiğinizi anlamıyor musunuz?
Nasıl oluyor da insanı mutlu eden şey, aynı zamanda yıkımının da nedeni olabiliyor?
Kendimizi yitirdiğimiz zaman her şeyi yitirmiş sayılırız işte
Ah, birazcık kaygısız olmak, beni şu güneşin ışıdığı dünyada insanların en mutlusu yapardı.
Rüzgârlar durmadan estiği halde, dağlar nasıl bana mısın demiyorlarsa, ben de öyleyim.
Lütfen söyler misiniz efendim,
Hiç aşk ateşi böyle birdenbire insanın içini kavurabilir mi?Eğer biraz daha kibar ve ılımlı olmazsanız, yanınıza yaklaşacak kimse bulamazsınız.
Gelgeç erkekler kendilerini dünyanın merkezi sanırlar.
Hayat nedir? Acılar vadisi. Dünya nedir? Hissiz insan kalabalığı.
Dünyanın en değerli hazinesine bile sahip olsanız, dostunuz yoksa neye yarar?
İnsan sağlam bir temele dayanmadıkça hayatta kendine iyi bir yol çizmiş olamaz.
Gözyaşlarının acıya faydası yok, işimize bakalım.
Sevilmeden sevmekten daha korkunç bir şey yoktur.
Yalnızca aptallar veya çok akıllılar başıboş dolaşırlar...
Zaman bazen bir kuş gibi uçar, bazen de bir tırtıl yavaşlığıyla geçer. İnsan zamanın hızlı mı, yavaş mı geçtiğini fark etmiyorsa mutludur...
Toplumu düzeltin, hastalık da kalmaz...
Eski bir inanışa göre: 'Her iç çekişte kalp bir damla kan kaybedermiş.
Ne acı! Tarihte de, hikayelerde de gerçek aşıkların işi rast gitmiyor. Aşıkların ya kanları uymuyor..
Soylu efendim, anlaşılıyor ki konuşmayı bilmek yetmez, doğru konuşmayı da öğrenmek gerek.
Çünkü yüzünü gördüğüm sürece, gündüzdür benim için gece.
Birbirinin iyi yanlarından zevk alıp kötü yanlarına kızmamak için büyük bir yaşama deneyi, akıl olgunluğu ve insan sevgisi gereklidir.
Kimse insanın karnındakini görmez ve dedikodusunu etmez, ama kalın bir saat zinciri, yeni bir ceket, parlak kunduralar herkesin diline düşer.
Ah, ne günlere kaldık! Ne ayıp! Ne ayıp! Kibarlık, asillik ortadan kalkıyor.
Hatıralar mutlu bir hayatın hatıraları olursa güzeldir; insana güç kapanmış yaraları hatırlatınca acı şeylerdir...
Birine değer verdikten sonra düşünüp taşınmak değil, düşünüp taşındıktan sonra birine değer vermek gerekir.
Adil insanların adaletsiz, cesur insanların korkakça, ölçülü insanların utanç verici durumlardan çok rahatsız olduğunu görebilirsin.
Dostlarınızın eleştirisine kulak verin. Kulaklarını gerçekliğe, gerçeği dostundan bile duyamayacak kadar kapamış birinin kurtuluş umudu yoktur.
Dostlukta hiçbir sahtelik ve ikiyüzlülük yoktur, ne varsa gerçektir.
Hayatta her şey kötüye gidebilir, aşk hariç.
Haritasız ve dümensiz kalmış, gideceği limanı olmayan bir gemiydi. Kendini akıntıya bırakıp sürüklenmek, en azından hareket etmek, hayatta kalmak demekti ki içini acıtan şey de buydu zaten; yaşamak.
Ama ben, kendi beğenimi, insanlığın ortak yargılarına göre şekillendirmem. Eğer bir şeyi beğenmiyorsam, beğenmiyorumdur.
Şefkat ve merhamet, kölelerin yeraltı hapishanelerinde icat edilmiş şeylerdi.
Yüce ve en içten yürek kapım, benim her zamanki sığınağım ve koruyucum... Sensin beni her tür kötülükten koruyacak ve kollayacak olan... Başkalarını kıracak bir şeyler yapmaktan beni koru... Kimsenin de beni incitmesine izin verme!
İnsan başkasının değil, kendi vicdanıyla yaşamalı.
Ölmek büyük bir marifet değil, sen yaşamayı becerecektin asıl!
İnsan sevgisini pazardan satın alamazsın
Duvarı delmeye gücüm yetmiyorsa, 'ille de deleceğim ' diye yırtınmam elbette; ama önümde yıkmaya gücümün yetmediği bir taş duvar bulunmasına da razı olamam.
İnsan yapıcıdır, yeni yollar açmayı sever, bu su götürmez bir gerçektir. Fakat neden acaba bir yandan da yıkmaya, her şeyi kaos haline getirmeye bayılır?
Okumaktan başka yapacak işim, gidecek tek yerim yoktu, çünkü çevremde saygıya layık, beni kendine çekebilecek bir meşguliyet bulamıyordum.
Mutlulukların ortasında bile hüzün vardır.
Dünyayı tanıdıkça hoşnutsuzluğum daha da artıyor; her geçen gün insan karakterinin tutarsızlığına ve akıllı, duygulu görülenlere bile güvenilmeyeceğine olan inancım güçleniyor.
Pek azımızda cesaret verilmeden gerçekten aşık olacak yürek vardır.
Bir insanın bugünkü duygularını bilmeden geçmişteki hatalarını ortaya dökmek adaletsizlik görünebilirdi.
Sanırım her yaradılışta belli bir kötülüğe doğru eğilim vardır.. doğal bir kusur, en iyi eğitim bile üstesinden gelemez.
Herkesten çok güldü ,belli ki canı acıyordu.
'' Görüyor musun dostum,' dedi, 'sevmediğimiz zaman uykuda gibiyiz. Külden yaratılmışız çocuklarız… ama sevdiğimiz zaman, Tanrı’nın yarattığı ilk günkü kadar temiziz…'
Bana kalırsa öldükten sonra ne olduğunu bilirsek hiçbirimiz ölümden korkmayız.
Bu devirde duyguları olan birinin iyi olabilmesi mümkün mü?
Canavarlar cehenneme gidecekmiş; cehennem, yaptıkları kötülüğü, mahvettikleri hayatı geri getirebilir mi?
Sevgi bütün dünyayı satın alacak değerde bir cevherdir.
Gökten işaret gelmez, kalbin dediğine inan!
Düşünüyorum da, şeytan yoksa, o zaman onu insan icat etmiştir; hem de kendi benzeri olarak icat etmiştir.
Bu vesileyle Türkiye Cumhuriyeti'nin gelmiş geçmiş en iyi Milli Eğitim Bakanı ve en güzel gözlü maarif müfetttişini de saygı ve minnetle anıyorum.