Hiç birisini çok sevdiğiniz için ağladığınız oldu mu? Çoğu zaman bu durumun bir açıklaması yoktur. Nedenini bilmeden kendinizi öylece gözyaşları içinde bulabilirsiniz. Bir Twitter kullanıcısı geçtiğimiz günlerde, 'Neden birisini çok sevdiğimiz için ağlarız?' diye sormuştu. Psikolojik danışmandan gelen yanıt ise şaşırtıcı oldu.
'Birisi var, onu çok ve içten sevdiğim için bazenleri ağlıyorum. İstemsiz.' sözleri ile bulunduğu durumu açıklayan kullanıcının tweet'ine birçok destekleyen yorum geldi. Gelen yorumlara bakacak olursak, birçok insanının bu durumu yaşadığı ancak açıklayamadığı anlaşılıyordu.
'Anaç olduğumdan mı, duygusal olduğumdan mı, onu çok sahiplendiğimden mi ağlıyorum yoksa onu bir gün kaybetme ihtimali mi beni ağlatıyor?' diyen kullanıcı, sevdiği kişiyi düşününce hüngür hüngür ağladığını da ifadelerin ekledi.
Bazılarımız çok anaç ya da duygusal olabilir ya da sahiden kaybetme korkusu yaşıyor olabilir ancak bir psikolojik danışmandan gelen yanıt farklıydı. Danışman arkadaşının söylediklerini takipçileri ile paylaşan kullanıcı durumun 'travmatik' olduğunu açıkladı.
Tweet'inin devamında, 'Annesi rolünde değil, beslemek, sevgi ve ilgi vermek isteyen bir insanın- kedi veya köpek sahibi olan, herhangi bir hayvanla bağ kurmuş birisi de bunu bilir- şefkatiyle seviyorum. Onu korumak istiyorum. Her şeyden. Onu sevince gözlerim doluyor' diyen kullanıcı bunun sebebinin 'travmatik bağlanma' olabileceğini öğrendiğini belirtti.
Psikolojik danışman olan bir arkadaşının duruma açıklık getirmesi ile aydınlandığımız bu duygu aslında bir başkasından kaynaklanıyor. Yani, aslında kişi bir başkasına ağlıyor. Bu hissi yaşayan kişiler 'toksik ilişki' dediğimiz sağlıksız sürecin başlangıcı olabiliyor.
Genellikle istismara veya şiddet gibi geçmişinde kötü olaylara maruz kalan kişilerde görülür. Travmatik bağlanma kendini giderek güçsüz, çaresiz ve savunmasız hisseden kişinin bir güç dengesizliği içinde duygusal patlamalar yaşamasına neden olabilir. Nitekim, elbette birisini çok sevdiğimiz için ağlayabiliriz. Ancak bu hayatımızı engelliyor ve içinden çıkılmaz bir duygu haline geliyorsa orada durup düşünmekte fayda vardır.