90'larda çocuk olmak herkes için çok değerlidir. Ama o Ankara'da çocuk olmanın tadı da bir başkadır. Deniz görünce çıldıran çocukların, tornet tepesinde kolunu bacağını yaranların çocukluğunu derledik bugün. Yorumlarda sizi de bekliyoruz. Haydi başlayalım :)
Çocukluğu Ankara'da geçenler için en büyülü yerdir herhalde Gençlik Parkı... Aile ile gidilir bir yandan piknik yapılır bir yandan da sallanan salıncak, devasa kaydırak, dönme dolap, çarpışan oto ve kamikazenin hayali kurulurdu. Doyasıya eğlence, çocukluğun anlamıdır Gençlik Parkı...
Şimdilerde yerinde yeller esiyor yerine Ankapark yapılıyor ama çocukken hayvanat bahçesine gitmek yine her Ankaralı çocuğun geleneğidir.
Şimdi diyeceksiniz ki sadece Ankara'da değil bizim şehrimizde de vardı. Elbette olacaktır iyi ki de olmuş. Ama inanın pek çok şehirde yok. Mesela İstanbul!
O nasıl güzel bir simittir. Okulda, sokakta her yerde yediğimiz simit ayran ikilisinin tadı hala damağımızda!
Ankaralılar için Kuğulu Park'ın yeri bambaşkadır. Hele ki çocukken anne ve babalarımız 23 Nisan'da, karne aldıktan sonra ya da bizi ödüllendirmek için buraya götürürdü. Hediyemizdi bu park bizim be....
Kızılırmak, Metropol, Megapol, Mithatpaşa, Akün.... O kadar çok sinema vardır ki Ankara'da, hepsinde de binlerce anı...
Atakule'yi Ankara'nın neresinden bakarsan bak görebilirsin. Ve çocukken bir gün oraya çıkacağım dersin çok büyük bir şeymiş gibi. Ama öyledir çok büyüktür Atakule, hayal edemeyecek kadar büyük... Sonra o gün gelir ve çıktığında o kulenin tepesine, yükseklikten başın döner büyülenirsin.
1990 yılında rahmetli Turgut Özal'ın açılışını yaptığı Dreamland, Gençlik Parkı'ndan sonraki en büyük çılgınlık alanımızdı. 5 tane jeton alıp oyun oynamak en büyük hayallerimizden biriydi.
Şimdilerde paten, kaykay, scooter var bunun yerine. Ama 80'ler ve 90'ların sokak kültürüne damga vurmuş tornet muhteşem bir icattı. Biraz da maddi imkansızlıkların getirdiği koşullardan dolayı herkesin kendi tornetini kendi yarattığı en güzel eğlencelerden biriydi.
Özellikle de okullar kar tatili olduğu zaman değmeyin keyfimize! Bütün mahalle cümbür cemaat iner sokakta elimiz yüzümüz kızarana kadar oynar, delilercesine kayardık buzun üstünde. Eee madem çekiyoruz biz bu yokuşların cefasını yeri geldiğinde sefasını sürmesini de biliriz!
'Kardan adam olur senden adam olmaz.' sözü kesin Ankara'dan çıkmıştır. Aha da şuraya yazıyorum :)
Meşhur Ulus hali gerçekten enteresan bir yerdir ve Ankaralı her çocuğun yolu bir kere buraya düşmüştür. Özellikle hafta sonu çok kalabalık olur ve her yerden ayrı bir koku gelir. Çocukken buraya zorla götürülürdük. Ne günlerdi beee!
Nasıl ki Kadıköy'de Boğa heykelinde, İzmir'de Saat Kulesi'nin önünde buluşulur; bu Gima ve YKM de böyledir. Hatta biriyle eğer buralarda buluşmazsan sonrasında başına kötü bir şey gelecekmiş hissi uyanırdı :)
O zamanlar sosyal medyanın olmayışı ve sirklerdeki koşulları bilmeyişimiz bizleri henüz sirk gerçekleriyle yüzleştirmemişti. Yine pek çok çocuk Büyük Ankara Sirki'ne gitmiştir ya da gitmek istemiştir.
Masmavi kutusu, minicik plastik kaşıkları olan ve boğazı şişirmeyen çocukluğumuzun pazar günü dondurması.
Küçük yaşta Anıtkabir'i defalarca ziyaret edebilme şansıdır. 23 Nisanları, 19 Mayısları ve Cumhuriyet Bayramlarını bilfiil yaşamak demektir. Fener alayını izlemek, asker abilere el sallamak, kağıt bayrakları sıkı sıkı tutmak, Ata'ya çocuk selamı vermektir...
90’ ların sonuna doğru Dost kitabevine önünde buluşulmaya başlandı 😀
YKM ve Gima fazla kalabalık olduğu için Dost a doğru bu kültür kaymıştır ancak YKM ve Gima’nın avantajı yüzyılın icatı gibi olan sıra sıra büfelerin birinden geç kalan arkadaşınızın evini arama lüksü bulmanız çıkıp çıkmadığını sormak için kullandığımız kontörlü sabit telefon:) Büyük rahatlıktı. Taze nohut için kurşun atar kurşun yerim ama covid sebebiyle bu sene yiyemeyen çok olmuştur benim gibi.