Bütün yalnızlar gibi özgür ve bütün özgürler gibi yalnız…
demiş vakti zamanında Stefan Zweig.
Ruhunun derinlerinde, mahkum edildiği yalnızlığın her türlü acısını yaşamış, sıkıntılar içinde boğulmuş ve sonunda zor bir ölümü seçmiş.
Bir yazarın yaşayabileceği en talihsiz şeyleri yaşamış Zweig, bu acılar da onu intihara kadar sürüklemiş…
çok severim, okuyun okutturun, kitaplarının bazılarının arkasında intihar etmeden önce dostlarına yazdığı kısa mektubu vardır.
en sevdiğim ve muhtemelen kitaplarını en çok okuduğum yazarlardan biridir ... ve bu yönünü de ayrıca çok seviyorum insanlar mutlaka kitaplarını okumalı ve çocuklarına arkadaşlarına da okutmalı... savaş hakkındaki düşüncelerini biraz daha anlamak için mecburiyet kitabını da özellikle öneririm