Nazi döneminde kullanılan ilaçlara dair yapılan araştırma sonucunda, daha uzun süre savaşmalarına yardımcı olması için askerlere birtakım haplar verildiği belirlendi. Alman ordusunun, savaş dönemindeki ilaç seçimi, metamfetaminden üretilen Pervitin adlı haptı. 1941’de başlayan Sovyetler Birliği’ne saldırı sırasında yüz binlerce askerin bu haplara bağımlı hale geldiği belirtiliyor.
Alman ordusu kayıtları, 1939 ve 1945 arasında askerlere yaklaşık 200 milyon Pervitin hapı dağıtıldığını ortaya koyuyor. Alman Doktorlar Birliği’nin araştırması, Nazilerin, cephedeki askerler için, toplama kamplarında mahkumlar üzerinde test edilmiş olan, kokain temelli uyarıcı geliştirdiğini ortaya koydu.
Kriminoloji uzmanı ve Nazilerin uyuşturucu kullanımına dair bir kitap yazmış olan Wolf Kemper, “Bu, Hitler’in çok uzun süre önce kaybettiği bir savaşı kazanmak amacıyla kullandığı son gizli silahıydı” diyor.
D-IX kod adlı ilacın Berlin’in kuzeyindeki Sachsenhausen toplama kampındaki mahkumlar üzerinde test edildiği belirtiliyor. İlaç verilen mahkumların sırtlarında 20 kilogram yükle, dinlenmeden 100 kilometreden fazla yürüyebildiği kaydediliyor.
Planlanan, tüm askerlere bu ilacı vermekti. Bir farmakolojist, “Amaç, sıradan askerleri, denizcileri ve havacıları süper kapasiteye sahip robotlara dönüştürmekti” diyor.
Tıbbi yetkililer, planın olumsuz yanının ise, çok sayıda askerin çaresizce bu ilaçlara bağımlı hale gelmesi olduğunu belirtiyor. Berlin Askeri Tıp Akademisi’nden doktor Otto Ranke, Pervitin planının arkasındaki isimdi. İlacın kullanıcılarda özgüveni ve kendini farkındalığı artırdığını bulmuştu.
Savaşın en kanlı olduğu doğu cephesinde çok sayıda asker bu ilacı kullandı. Ocak 1942’de 500 askerden oluşan bir grup, -30 derece sıcaklıkta Kızıl Ordu tarafından kuşatıldı.
Doktor, Pervitin verme kararını kayıtlarında şöyle anlatmış: “Kar içinde ölmek üzere yere yığılmaya başladıklarında onlara Pervitin vermeye karar verdim. Bir buçuk saat sonra eş zamanlı olarak daha iyi hissettiklerini bildirmeye başladılar. Yeniden yürüyüşe geçtiler, daha ayık hale geldiler, canlandılar.”
Toplama kamplarındaki mahkumlar, savaşı askerler için daha az riskli hale getirmeyi amaçlayan Nazi doktorlarının korkunç deneylerinin kurbanı oldu. Dachau ölüm kampında, denize inen pilotların uçuş kıyafetlerini soğuğa daha dayanıklı kılmak için yapılan deneylerde yüzlerce kişi buzlu su tanklarının içinde öldü.
Avusturya’da Mauthausen’de mahkumlar, fosfor bombası yaralanmalarını tedavi deneyleri sırasında korkunç kimyasal deneylere maruz kaldı. Nazi doktorları bazı mahkumları adeta kobay olarak kullanırken, anesteziye bile gerek duymadı.