Yanıtınız evetse fotoğrafın tam ortasında yer alan Goebbels ile zaten tanışmışsınız. 1897’de doğduktan sonra eğitim hayatını bir kenarda bırakıp gazeteciliğe soyunan, ufak tefek oyunlarla ayakta kalmaya çalışan Goebbels'in en ilginç özelliği 'Ari ırk' fikrine derinden bağlı olmasıydı. Neden ilginç, onu da anlatalım.
İlkin, sarışın değildi. Topaldı, göz rengi kahverengiydi. Boyu da bugünün standartlarına göre hayli kısaydı, 1.60 civarındaydı. Tüm bu özelliklerden onu eleştirmek için değil, inandığı ideolojiye aykırı olduğu için bahsediyoruz. Belki de bu yüzden Nazizm'i de destekleyen bazı edebi yazıları ilgi görmemişti, bunun en önemli sebebi dilinin tıpkı Divan edebiyatı eserlerinde olduğu gibi ağdalı oluşuydu.
Bu dil edebiyat için yetersiz olsa da politika için işe yarayabilirdi. Maalesef yaradı da.
Üniversite mezunu, edebiyat söz konusu olduğunda hem okumaya hem de yazmaya tutkun, şiddetin her türlüsünden çekinen Goebbels okumuşlardan nefret eden, şiddetin benimsendiği Nazi ideolojisinin peşinden gitmeye karar vermişti. Partiye katıldıktan sonra kendi gibi olan herkesten nefret etmeye başlamıştı, o bir politikacıydı.
Hitler Goebbels’in Nazi partisi için neler yapabileceğinin farkındaydı, onu terfi ettirdi ve Berlin Nazi teşkilatının başına geçmesini teklif etti. Berlin o dönemler 'kızıl' olarak anılıyordu, yani Goebbels bir başarı sergileyecekse bu zorlu sol görüşlü şehirde sergilemeliydi.
Sokaklarda yaptığı konuşmalarda kurduğu o ağdalı cümlelerin yerinin politika olduğunu da gösterir olmuştu. Nazi partisinde Hitler'den sonra onun adı anılmaya başlamıştı, öylesine etkiliydi ki!
Irkçılık, göçmen düşmanlığı, entelektüel nefreti... Ne ararsanız Goebbels'in propagandalarında boldu. Edebiyata yatkınlığı sayesinde insanlar onu saatlerce dinliyor, yazdığı propaganda metinleri kitleleri sürüklüyordu. Bu yıllar sona erdiğinde parti yönetiminde yerini almış, tüm propagandaları yönetme yetkisi verilmişti ona.
1933’te Hitler, başbakan olduktan sonra Propaganda Bakanı olarak görev aldı, tüm kültür unsurlarının bu propaganda malzemeleri için kullanılmasına önayak oldu. Radyolar propaganda yayıyor, sanat merkezlerinin her köşesi Goebbels'in kışkırtıcı mesajlarıyla dolup taşıyordu.
İktidar hırsı arttıkça propagandalarda yalanlar artıyor, insanları teşvik edebilmek için yaşanmamış olaylar piyasaya sürülüyordu.
Kültüre dair ne varsa bakanlık denetimine girdiği ve baskılar arttığı için ülkeden aydınlar kaçmaya başlamış, büyük bir beyin göçünden söz edilir olmuştu. Tüm bu olayların ardında ülkenin en çok satan yayın organları ve daha da önemlisi radyoların kontrolü Nazilerin eline geçtiğinde Almanya ve Avrupa, felaketin eşiğine geldi.
Almanya'yı felakete sürükleyen kararların yanında Goebbels'in onayından geçmeyen kitaplar, sanat eserleri, şarkılar yok olup gidiyor, Nazileri öven sanatçılar için özel bütçeler ayrılıyordu. Akla hayale sığmayan ödemeler yapılıyor ve propaganda için insanları etkileyen sanat eserleri pompalanıyordu.
Tüm bu eserler herkes tarafından tüketilsin diye radyolar ucuzlatıldı, sinemalar küçük köylere bile gitti, sergiler teşvik edildi...
Politik amaçlar uğruna kültür ve sanata yapılan müdahalelerin nasıl zarar verdiği de böylece acı yüzlerce tecrübeyle tarihe geçmiş oldu.
Küçük bir adamın kendinden bile büyük gölgesi; yalan ve manipülasyonla örülü propagandayı biz bulduk, siyasal islamcılar bokunu çıkardı.
"Tek millet, tek devlet, tek lider" sloganımızı çalmayın lan! Sloganı bile bizden çalmışlar bak görüyor musun(!?) Bizi kıskandıkları o yıllardan belliymiş.
Ben bu filmi nerde izledim ya cok tanidik