Nasûh tevbesi içtenlikle, samimi duygularla yapılan ve Kur’an-ı Kerim'de geçen bir tövbedir. Kişi tövbe ederken, yaptığı günaha karşılık duyduğu vicdan azabından dolayı kendini kötü hissetmelidir. İnsanın gücü yettiği ölçüde o hatayı tekrar etmemek için uğraşması ve günahıyla ilgili kul hakları varsa, bu hakları helâl ettirmek için elinden gelen gayreti göstermesi gerekmektedir.
Sözlük anlamı “dönmek” olan tevbe, kabahatinden, kabahat olduğu için pişmanlık duyarak vazgeçmek, terk etmek anlamındadır. Tevbe, manevi olarak benliğin hesaplaşarak kişinin kendisini yenilemesidir.
Nasuh kelimesi “en halis, en safi ve en içten” anlamına gelir. Ayrıca nasuh kelimesi bozulanı ıslah eden, onaran manasını da içermektedir.
Allahümme ente rabbi la ilahe illa ente halakteni ve ene abdüke ve ene ala ahdike ve va'dike mesteta'tü euzu bike min şerri ma sana'tü ebubü leke bi ni metike aleyye ve ebuü bizenbi fağfir li feinnehu la yağfirüzzünube illa ente
Allah'ım sen benim Rabbimsin. Senden başka ilah yoktur. Sen beni yarattın. Ben de senin kulunum. Gücüm yettiği kadar senin va'din ve ahdin üzerindeyim. Yaptıklarımın şerriden sana sığınırım. Senin bana verdiğin ni'metini itiraf ederim. Günahımı da itiraf ederim. Beni mağfiret et çünkü günahları ancak sen bağışlarsın.