Hande Yener'in Naber şarkısını hepiniz bilirsiniz. Haber vermeyenlere, haber verip gelmeyenlere mesaj veren sözleriyle inceden sitem eder. Bu şarkı aracılığıyla bekleyenleri, bekletilenleri bir kez daha ele aldık. Eh ne diyelim, bazen sadece beklersiniz.
Aslında her bekleyenin en önemli yıkılışıdır bu. Saatlerce ondan bir haber beklersiniz, fakat o haber hiç gelmez. Gözlerinizi telefondan ayrıamazsınız. Bir mesaj düşer telefonunuza, bir heyecanla açarsınız başka birinden bir mesaj gelmiş. Öyle bir yıkılış işte...
Karşınızdakini biraz biraz ikna etmişsinizdir, onu en son ''tamam tamam mutlaka haber vericem'' kıvamına getirmişsinizdir. Fakat o haber hiç gelmez. Günlerce beklersiniz. Ama gelmez.
Bazen dolu dolu, uzun uzun bir şeyler yazmak istersiniz fakat aramaya cesaretiniz yoktur; yazacaklarınız mesaja sığmaz. En iyisi uzun uzun e-mail atayım dersiniz. Günlerce mail hesabınıza girip sayfayı yenilersiniz ama o beklediğiniz e-mail gelmemiştir.
Sizden ve her şeyden biraz sıkılmıştır, ara vermek, uzak kalmak ister. Aslında bu bir bahanedir tabii, asıl derdi ayrılmaktır ama bunu bir türlü söyleyemez. Biraz uzak kalalım birbirimizin değerini daha iyi anlayalım der, siz de onu umutla beklersiniz. Sadece beklersiniz tabii.
Son kez bir yerlerde buluşup konuşmak istersiniz, o istemez ama ısrar edersiniz, en sonunda tamam bakalım der, buluşma noktasına gidersiniz. Saatlerce beklersiniz ama gelmez.
Özel bir gündür o gün, mesala doğum gününüzdür, her şeyi unutalım diyerek onu da davet edersiniz. Nezaketen uğrayacağını, mutlaka geleceğini söyler. Siz de gün boyu hep onun gelmesini beklersiniz, gözünüz hep kapıda olur. Fakat gelmez.
Ve geldik finale. Veda ederken insani olarak sizi çok sevdiğini, sorunun sizde olmadığını söyler. Size çok değer verdiğini, asla kaybetmek istemediğini sürekli yineler. Mutlaka görüşmek istediğini söyler. Fakat bu konuşmadan sonra ne arayan vardır ne soran.