Daha önceki araştırmalara göre mutsuzluğun insan sağlığını, özellikle kalbi olumsuz etkilediği ya da kansere neden olduğu düşünülüyordu.
Yani birçok kişi, çalışma şartlarının ya da yolunda gitmeyen ilişkilerinin, 'ömürlerini yediğine' inanıyordu.
Ancak sonuçları akademik sağlık dergisi Lancet'te yayımlanan son araştırmaya göre, daha önce bu konuda yapılmış araştırmalar 'ters nedenselliğe' bakmadığı için gerçeği yansıtmıyor.
Son araştırmayı yürüten İngiliz ve Avustralyalı bilim insanları, daha önceki araştırmalarda mutsuz insanların ölüm riskine bakırlırken, hali hazırda hasta olan insanların genellikle mutsuz olduklarının gözden kaçırıldığını belirtiyor.
'Milyon Kadın Araştırması'na katılan yaklşaık 1 milyon 60 yaş civarı kadından, belirli aralıklarla sağlıklarını, mutluluk ve stres seviyelerini derecelendirmeleri istendi.
Fiziksel sağlık ve sigara gibi faktörler dışarıda bırakıldığında, araştırmaya katılanların mutlu ya da mutsuz olmalarının, ölüm riski üzerinde bir etkisi olmadığı görüldü.
Araştırmacılardan Dr Bette Liu 'Hastalık bir insanı mutsuz ediyor, ama mutsuzluk bir insanı hasta etmiyor. Geride kalan 10 yılda, mutsuzluk ve stres ile ölüm oranı arasında doğrudan bir bağlantı bulamadık' diyor.
Oxford Üniversitesi'nden Prof Sir Richard Peto da, araştırma sırasında az sigara içenlerin erken ölüm riskinin iki kat, tiryakilerin ise 3 kat daha fazla olduğunu gördüklerini söylüyor, ancak mutsuzluğun ölüm riskiyle doğrudan bir bağlantısının olmadığını belirtiyor.
Öte yandan Prof Peto, insanların mutsuzluktan ötürü aşırı alkol tüketimi ya da aşırı yemek yemeleri halinde, mutsuzluğun ölüm riskini dolaylı olarak etkileyebileğini ifade ediyor.
Son araştırmayı yapan bilim insanlarına göre, bu konuda toplumda yerleşmiş olan inanç çok sağlam: 'İnsanlar stresin kalp krizine neden olduğuna inanmaya devam edecektir. Bu bilimsel olarak doğru değil ancak buna inanmak insanların işine geliyor'.
Ancak uzmanlar çocukluk dönemindeki mutsuzlukların daha uzun süreli etkileri olabileceğini yadsımıyor.
Sonuçları yorumlayan bilim insanları tüm yaşam seyrini kapsayan araştırmalar yapılması gerektiğini, örneğin çocukluktaki mutsuzluğun yetişkinlikteki sağlığı etkileyebileceğini belirtiyor.