Çoğumuz insanlar yanımızda olunca ve sosyalleşince daha mutlu olur. Peki, gerçek mutluluk sosyalleşmek ile mi geliyor? Yayımlanan bir çalışmaya göre bunun cevabı 'hayır'. İnsanlarla beraber olmaktansa, yalnız kalmayı yeğleyen insanlara odaklanan bu çalışmayı inceliyoruz. 👇
Ancak British Journal Psikoloji'de yapılan bu çalışma, şehirde yaşayan çoğu insanın hayatlarından memnun olmadığını gösteriyor. Özellikle de entelektüel insanların...
Araştırmacılar, 18-28 yaş aralığında bir grup insanın yer aldığı çalışmada deneklere 'Bu zamana kadar sosyalleşirken en keyif aldığınız şey neydi?' sorusunu yöneltti. Deneklerin, insanların yanında değilken daha mutlu anıları olduğu sonucuna varıldı.
Zeki insanların yer aldığı bir grup insan, diğerlerinin yardımı olmadan sorunlarını çözmeye daha yatkındır.
Tabi söz konusu kişi fazlasıyla entelektüel biriyse.'
Zeki insanlar hariç, arkadaşlarıyla daha çok vakit geçirenler daha mutlu hissediyorlar.
Vardıkları sonucun ardında yatan bir diğer sebebin ise 'Savanna mutluluk teorisi' olduğunu söylüyorlar. Bu teori, atalardan kalan mirasa dair insan beyninin karşılık verdiği bir sonuç olarak da tanımlanıyor.
Bu sebeple, küçük grupları aşan bir kalabalık söz konusu olduğunda kendimizi mutsuz hissediyoruz.
'İnsan gibi türlerin bir arkadaşlık araması ve istemesi oldukça normaldir. Bunun bir sonucu olarak, daha zeki insanlar bunun yokluğunu daha az hissediyor.' şeklinde devam ediyor.
Sizin bu konu hakkındaki düşünceleriniz neler? Buyurun yorumlara. 👇
Geçin bu işleri abi yalnızlık depresyondur, anksiyetedir. Muhakkak sosyal çevre edinmek ara sıra bir araya gelip eğlenmek lazım. Çok arkadaş mutluluk değildir ona katılabilirim ama kafanın uyustugu 3-4 kişi her zaman yalnızlıktan çok daha iyidir.
Tek başına olmak ile yalnızlık arasında seçim ve kader gibi farklılık var. Şahsen bir kadına ‘çok seviyorum ya’ gibi ayırt edici besleme katmak istemiyorum, fakat sizi seviyorum arkadaşlar, tabiki görüşelim. İstediğin zaman istediğin yerde canım benim. Özgürlüğümü paylaşamayacağım sanırım.