Bazı insanlar geleceklerini o kadar düşünüyorlar ki, bugün hayatlarının ne kadar güzel olduğunu fark edemiyorlar. Gerçekten mutlu insanların hiçbir şeyi kovalamaları gerekmiyor; rahat bir yatağı, her zaman yanında olan sadık bir arkadaşı, büyükannelerinden bir hediye ve yaşam yollarındaki her küçük başarı onlar için mutluluk kaynağı. Bu insanlar da mutluluğun aslında ne kadar basit olduğunu net bir şekilde gösteriyor.
Mutluluğu hep,az ile yetinmeyi bilmediğimiz için kaçırıyoruz.Hep daha fazlasını arzularken,dibimizde ki mutlulukları görmezden geliyoruz.
İnsan ulaşabildiği en mutlu edici şeyleri sürekli olarak ister. Geri kalan mutlu edici şeyler yetmez. Sondaki çocuğa telefon versen o an mutlu olurlar evet ama sonra diğer çocuklar da telefon ister ve mutsuz olurlar. Sonra o çocuk o telefonun daha çok özelliği olsun diye mutsuz olmaya başlar. Bunun için yapacak bir şeyimiz yok.
“Asıl başarısız insan, büyük işleri gerçekleştiremeyen değil –bunu kim başarmıştır ki- bir yuva kurmak, bir dostluğu, bir kadınla mutlu bir ilişkiyi sürdürmek, ekmek parasını kazanmak gibi küçük şeylerde başarısızlık gösteren insandır. Başarısızlığın en acısı budur.”