Eline bir kalem, bir kağıt alınca içinde gül bahçeleri açanların bileceği durumlar... ☺️
Eline bir kalem, bir kağıt alınca içinde gül bahçeleri açanların bileceği durumlar... ☺️
Yani rahatlamak için yazmayı tercih eder böyle insanlar. Yazdıkça dertlerinden arınırlar.
Kurduğun hayalleri kayda alamazsın bir kamerayla ama bir kalem ve bir kağıtla yazabilirsin kağıtlara...
Onları dinleyecek kimse yoksa etraflarında, anlatırlar kağıtlara. Kendilerini okurlar o kağıttan sonra.
Her şeye karar verebilmektir. Kendi dünyanı şekillendirebilmektir.
Yazarken var etmektir. İyiliğe de kötülüğe de söz geçirebilmektir.
Doğal antidepresandır. Sakinleştiricidir.
İlham denen şeyin bir periden ibaret olmadığını bilmektir.
Orada, o senin şiirini okurken kulaklarına usulca fısıldayabilmektir.
Silmekten korkmamaktır belki de, yeniden daha güzelini yazabileceğine inanmaktır.
Aniden parlamamaktır öyle herkes gibi. Tam zamanında uygun sözcükleri seçebilmektir.
Savaşmadan da bir zafer kazanabilmektir.
Ders almaktır, bazıları gibi hiçbir şey bilmeden ders vermeye çalışmaktan ziyade.
Sonlardan korkmamaktır. Her sonun kendi içerisinde bir başlangıç doğuracağını bilmektir...