Beşşar Esad ve ordusunun zulmünden kurtularak Türkiye’ye sığınan Suriyeli, 7’si yaşları 3 ile 13 arasında değişen çocuk olan 10 kişilik aile Konya’da yaşam savaşı veriyor. Eski Garaj Civarında bulunan, halk tarafından Ayna ismiyle bilinen semtte mahallelilerin yardımıyla Hacı Fettah Mahallesi Kayısılı Burun Sokakta ki bir harabeye yerleşen ailenin durumu görenlerin yüreğini parçalıyor.
“BÜYÜYÜNCE ESAD’DAN İNTİKAMIMIZI ALACAĞIM”
Annesi ile amcasının dedesini ameliyat ettirmek için hastanede olduğunu, yengesinin de konuşmak istemediğini, ancak kendisinin bizimle röportaj yapabileceğini söyleyen 12 yaşındaki Abdurrahman, ailesinin başına gelenleri anlattı. Amcası ve dedesi hastanede olduğu için ailenin reisliğini üstlenen küçük adam, “Suriye’nin Halep şehrinde yaşıyorduk. Babamı Halep’te, Esad’ın askerleri şehit etti. Evimizi yıktılar. Bir kardeşimin sol gözü yaşanan savaşta kör oldu. Dedem yaralandı. Annem, dedem, 4 kardeşim, amcam, yengem ve onların iki çocuğuyla birlikte, savaştan kaçarak iki hafta önce Türkiye’ye sığındık. Burada ne kadar kalacağımızı bilmiyorum. Şuan buna dedem ile amcam karar verecek. Ama büyüyünce ben Suriye’ye gideceğim. Mücahit olup Özgür Suriye ordusuna katılacağım. Esad’ın karşısına çıkıp babamın öcünü alacağım. Bize bu yaşattıklarının hesabını soracağım.” dedi.
“BAZEN AÇ KALIYORUZ, BAZENDE ÜŞÜYORUZ”
Dedesinin Suriye’de yaşanan savaşta yaralandığını, amcasının da hem dedesinin ameliyatıyla uğraştığı için hem de Konya’ya yeni geldikleri için çalışmadığını söyleyen Abdurrahman, “Amcamın çocukları ve kardeşlerim çok küçük. Burada yaşayan insanlar bize bu evi verdi. İçini temizledik, pencerelerine naylon çektik. İki haftadır burada oturuyoruz. Mahalleli yardım ediyor; yiyecek filan getiriyor. Bu iki hafta içerisinde bazen aç kaldığımız günler oldu. Bazen de üşüyoruz. Burada ki insanlar yardım etmese daha kötü bir durumda olurduk. Çünkü hiçbirimiz çalışmıyoruz ve paramız da yok.”diye konuştu.
Konya’da, bulundukları mahallede insanların kendilerine sahip çıktığını belirten Abdurrahman, “Burada ki insanlar bize zarar vermiyor. Bizi rahatsız etmiyor. Aksine bize sahip çıkıyorlar. Bize yardım etmeye çalışıyorlar. Bize yardım ettikleri için onlara teşekkür ediyorum. Bütün yaşadıklarımıza rağmen, bütün sıkıntılarımıza rağmen bu insanların bize yakın davranmaları, bize sahip çıkmaları beni ve ailemi mutlu etmeye yetiyor”dedi.