Fransız sanatçı Gustave Moreau'nun eserleri daha çok mitoloji ve din ile ilgili temaları içerir. Jüpiter ve Semele, Gustave Moreau'nun en önemli eserlerinden biridir. Peki Moreau neden modern sanatı icat eden kişi olarak gösteriliyor? Eseleri ile hangi ünlü isimleri etkilemiş? Hepsini içeriğimizde bulabilirsiniz.
Şimdi baktığınızda belki size 'modern' görünmeyebilir ama Moreau'nun bu eseri, Picasso'dan Matisse'e ve Dalí'ye kadar bütün sanatçıları etkisi altına almayı başaran bir eser.
Şimdi detaylıca, Gustave Moreau'nun modern sanatı nasıl icat ettiğine bakalım isterseniz...
Elbette bunun tek bir sebebi yok.
Teknolojinin (özellikle fotoğraf sanatının) gelişmesi modern sanatı başlatan etkilerden sadece biri...
Birinci Dünya Savaşı'nın etkileri ya da sosyo-kültürel değişimlerin etkisini de yok sayamayız...
Théodore Chassériau ve Eugène Delacroix gibi romantik sanatçılardan etkilenen Gustave Moreau (1826-1898), modern sanatın doğuşunda en etkili isimlerden biri.
Moreau duyguları, rüyaları, mitolojiyi ve mistisizmi kucakladı.
Bouguereau gibi neoklasik tarzı ya da Courbet gibi natüralizmi benimsemedi.
Bunların yerine Moreau tamamen kendine ait bir stil yarattı.
Ancak Moreau için önemli olan duygu ve maneviyattı.
Zengin renklerin, rüya gibi ortamın ve mistik atmosferin İncil'den tamamen farklı olduğu 1876 yapımı Bebek Musa gibi.
Sembolizm, 19. yüzyılın ikinci yarısında Avrupa'yı kasıp kavuran (resim, müzik ve edebiyatta) sanatsal bir hareketti.
'Resmi' bir Sembolistler grubu vardı, ancak bu geniş, kıtasal bir hareketti.
Sembolizm, belirli bir tarzdan çok bir zihniyet tarafından tanımlanır.
Çünkü Sembolistler gibi o da fotoğrafa, teknolojiye, sanayileşmeye, bilime ve sanatçının değişen rolüne, anlaşılması zor, son derece kişisel sanatlar yaratarak yanıt veriyor gibiydi.
Muhteşem renklerin ve belirsiz sembolizmin gizemli bir görsel zevk yarattığı son resimlerinden biri olan Galatea'yı buna örnek verebiliriz.
Bu resimde her şeyin fazlaca parladığını görüyoruz. İnsanlar Moreau'nun neden böyle yaptığına anlam veremiyor.
Burada, boyayla ifade edilen şey saf, efsanevi bir 'duygu' dur.
Böyle bir inanç, elbette, daha sonra yalnızca renk, desen ve dokuya başvuran birçok modern sanatçı için çok önemli olmuştur.
Sembolizmin kalbi budur; gördüğümüz şey, başka bir şeyin rüya benzeri bir yorumudur.
1878 tarihli Deianira eserinde aslında gördüğümüz Deianira değil, burada mitoloji bir maskedir.
Moreau için bu zengin renkler, aşılmaz bir ruhsal duyguya bir göndermeydi.
Ancak 1849'da Akademi'den ayrılmış. Yıllar geçtikçe de 'tuhaf' olarak anılmaya başlamıştır.
Böylece akademinin en popüler öğretmenlerinden biri olduğunu da kanıtlamış oldu.
Öğrencilerinden en ünlüsü, tüm modern sanatın en önemli ve etkili figürlerinden biri olmaya devam edecek olan Henri Matisse idi.
Bu öğrenciler Moreau'ya resimlerinden çok sanata yaklaşımı ve öğretim yöntemleri nedeniyle adeta tapıyorlardı.
Matisse'nin yukarıda sağda gördüğünüz kesilip yapıştırılmış kağıt üzerine guaj çalışılarak yapılmış olan 'Salyangoz' adlı eserine baktığınızda belki de Moreau'nun sanatı ile bağdaştıramıyorsunuz...
Ancak, Moreau'nun açık fikirliliği, özgünlüğü, soyutlama, duygu, renk ve deney sevgisinin, vahşi bir yaratıcılık ortamını beslediği çok açık.
Moreau çok üretken bir sanatçıydı, 15.000 kadar eser üretti (büyük resimlerinden basit eskizlerine kadar) ve vasiyetinde hepsini (eviyle birlikte) halkına miras bıraktı.
Görünüşe göre Moreau kendi iç yolculuğunu özel olarak tamamlamıştı. Sembolizmin mantıksal sonucu buydu.
Nedenini görmek de son derece kolay aslında.
Moreau'nun çalışmalarını tanımlayan imaların tuhaf, rüya gibi dünyasının Dalí ve arkadaşlarıyla pek çok ortak yanı var.
Ve bu aslında çok da doğruydu...